روزنامه 'داون' پاکستان در سرمقاله ای با عنوان 'درس های چابهار' نوشته است که در سال های گذشته، پاکستان در مسیر دور شدن از همسایگانش قرار گرفته و آنچه روز دوشنبه گذشته انجام شد (اشاره به امضای موافقتنامه چابهار میان ایران، هند و افغانستان به عنوان همسایگان پاکستان) حکایت از آن دارد که پاکستان از همکاری های منطقه ای با همسایگان دور مانده است.
به نوشته داون، توسعه بندر چابهار و شبکه ارتباطی که این بندر در منطقه ایجاد می کند، می تواند برای پاکستان یک چالش و یا یک فرصت باشد و انتخاب بین این دو، به نوع سیاست خارجی پاکستان بستگی دارد.
براساس این سرمقاله، سیاست خارجی پاکستان رویکرد رقابتی را در پیش گرفته است اما اگر پاکستان به دنبال منافع بلندمدت منطقه ای است، باید سیاست خارجی خود را نه بر اساس رقابت، بلکه برپایه تعامل و همکاری استوار کند.
در این سرمقاله آمده است: حیات منطقه ما به تقویت همکاری ها و روابط میان کشورهای منطقه و همسایه بستگی دارد و پاکستان هم می تواند از این همکاری ها و روابط بهره های فراوان ببرد به شرط آنکه ابرهای شک و تردید و سوء ظن از روابط خارجی این کشور با همسایگان کنار برود. در نگاه واقع بینانه باید گفت که رویکرد رقابتی و اتخاذ سیاست های خارجی بر اساس این رویکرد، نمی تواند تامین کننده منافع پاکستان باشد و این کشور بهتر است به سمت رویکردهای تعامل و همکاری گام بردارد.
پاکستان سال هاست که با هند راوبطی تنش آلود دارد و روابط اسلام آباد با کابل هم به ویژه در ماه های اخیر به شدت تحت تاثیر فضای بی اعتمادی و تردید قرار گرفته است.
روزنامه 'اکسپرس ترییبون' پاکستان هم در سرمقاله ای با عنوان 'توافقنامه تجارت ترانزیتی'، به موضوع توافقنامه چابهار پرداخت و نوشت: پاکستان در گذشته سابقه از دست دادن فرصت ها را داشته است و یکی از دلایل این فرصت سوزی ها، عدم برخورداری از روابط حسنه با برخی همسایگان و یا دیگر کشورهای منطقه بوده است.
اکسپرس تریبیون می نویسد: بندر چابهار می تواند یک قطب اقتصادی در منطقه باشد و هم در زمان حاضر و هم در آینده، می تواند یک رقیب برای بندر گوادر پاکستان باشد. پاکستان نتوانسته با افغانستان درخصوص ایجاد دسترسی ترانزیتی این کشور (به هند) به توافق برسد و به همین دلیل جای تعجب ندارد که افغانستان برای یافتن مسیر جایگزین، به سمت ایران برود.
این روزنامه مطرح پاکستانی می نویسد: پاکستان نمی تواند فقط روی طرح راهروی اقتصادی چین-پاکستان تکیه کند. به دلیل مشکلات امنیتی فراوان در داخل کشور و مشکلات سیاسی فراوان پیش روی دولت اسلام آباد، طبیعی است که کشورهای دیگر رغبت و تمایل چندانی به تقویت روابط با پاکستان نشان ندهند و از کنار پاکستان عبور کنند.
روزنامه 'نِیشن' پاکستان هم در سرمقاله با عنوان 'مثلث منحصر بفرد' درباره موافقتنامه سه جانبه چابهار نوشت: قبل از لغو تحریم ها علیه ایران، پاکستان فرصتی طلایی در اختیار داشت تا فقط با تکمیل کردن خط لوله گاز ایران-پاکستان، به نزدیک ترین دوست و هم پیمان منطقه ای ایران تبدیل شود اما از بیم فشارهای آمریکا، با وجود قول های مکرری که به ایران داد، به وعده هایش عمل نکرد.
این روزنامه نوشت که تجارت و اقتصاد مهم ترین عامل برای تقویت و محکم ساختن روابط میان کشورها است.
اکنون که پاکستان در میانه کشورهایی قرار گرفته که به همکاری های گسترده با یکدیگر روی آورده اند، این کشور نیز باید راهی را برای ملحق شدن به دایره این همکاری ها و بهره بردن از آن پیدا کند.
نیشن می نویسد: طی 15 هفته اخیر، 15 نفر از عالی ترین مقامات کشورهای مختلف جهان به تهران سفر کرده اند و این نشانه تمایل کشورها برای نزدیک تر کردن روابط خود با ایران و تلاش آنها برای تبدیل شدن به هم پیمانان ایران است. بنابراین هر کشوری که تلاش کند خود را در کنار ایران قرار دهد و از روابط دوجانبه با این کشور برخوردار شود، در آینده در فهرست کشورهای هم پیمان ایران قرار خواهد گرفت.