تبریز ما باغ شهری بود که طی سالها و به ویژه دهه های گذشته کم توجهی مسئولان باعث شد تا دیگر نتواند این عنوان را با خود یدک بکشد ، سرانه فضای سبز تبریز در مقایسه با استاندارهای جهانی و حتی ملی چیزی برای گفتن ندارد و این نیز محصول عدم هزینه، اهمیت و ایستادگی مسئولین مربوطه (در همان سالها) در برابر فشارهای سودجویانی بود که جز منفعت خود به چیز دیگری فکر نمی کردند ، فضای سبز تبریز را فقیر تر و جیبهای خود را با فروش بتن هایی که طبیعت شهر را زیر لگدهای منفعت طلبی له کرده بود غنی تر ساختند.
پافشاری و ایستادگی شهین باهر در برابر مسیر رودخانه ای که رنگ سبز را از تبریز ما گرفته بود متاثر از شاخصه شهرسازی وی بوده و حکایت از روزهایی دارد که میتواند تبریز را به آن باغ شهر، شبیه تر و نزدیک تر نماید ، در شرایط اقتصاد فعلی کشور که شهرداری را نیز متاثر نموده، متاسفانه بستر و زمینه برای هم مسیر شدن با مسیر پر غصه همان رودخانه محیاتر بوده اما شهردار تا به امروز نشان داده خط قرمزش را تغییر نخواهد داد ، مصداق های متعددی را میتوان در گستره حفظ و بهبود فضای سبز در حدود یک سال اندی مدیریت باهر مشاهده نمود.
از تملک باغ توت گلگشت (پارک قازان) و همچنین اصرار بر تملک ملک مجاور ان با عنوان فاز دو پارک قازان و احداث ۲۰ پارک محله ای تا ممانعت از تغییر کاربری های فضای سبزی همچون ورودی هتل ائل گلی ؛ در روزهای اخیر اخباری مبنی بر قطع درختان باغ ۲۹ بهمن منتشر شد که نگرانی تغییر کاربری را در اذهان ایجاد نمود ، بلافاصله شهردار تبریز در موضعی قاطع اعلام کرد : تا وقتی من شهردار هستم کاربری باغ ۲۹ بهمن تغییر نخواهد یافت.
این پیام حاوی نکته برای کسانیست که از گذشته تا به امروز، نفس تبریز را تنگ تر کرده اند و باید متوجه باشند که در این دوره از مدیریت، نخواهند توانست افکار خود را عملی سازند.