به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، افشین نوروزی 35 ساله که سابقه حضور در المپیک 2008 پکن را دارد به عنوان ورزشکاری که تحصیلات عالیه را هم پشت سرگذاشته مسائلی را مطرح می‌کند که شنیدن آنها برای مسئولان فدراسیون تنیس روی میز و ورزش کشور کاملا ضروری به نظر می‌رسد.
او از منتقدان آیین نامه انتخابات فدراسیون ورزشی است که اجازه نمی دهد قهرمانان وارد شوند، اما فردی دیگر از یک سازمان غیر مرتبط چون 4 سال سابقه مدیریت داشته است، به راحتی نامزد می‌شود و رای هم می‌‌آورد. نوروزی در خصوص استخدام قهرمانان در سازمان‌های دیگر هم که وزارت ورزش می‌گوید دستگاه‌های دیگر همکاری نمی‌کنند، معتقد است در این زمینه وزارت ورزش ابتدا باید یک سوزن به خودش بزند یک جوالدوز به دیگران.
نوروزی می‌گوید: وقتی وزارت ورزش اجازه حضور منِ قهرمان را در مجمع انتخابی رشته‌ام نمی‌دهد، چطور انتظار دارد سازمان دیگر مرا استخدام کند؟
او که کاپیتان فعلی تیم ملی تنیس روی میز کشورمان است امسال توانست یک بار دیگر به همراه پتروشیمی بندرامام عنوان قهرمانی لیگ برتر را از آن خود کند، اما در صحبت‌هایش از نحوه برخورد با تیم قهرمان و توزیع جوایز و اهدای جام گلایه دارد.
* تیم‌های سرمایه گذار را فراری ندهیم
* شان و جایگاه تیم قهرمان حفظ نشد
* کرونا میهمان است و باید با او کنار بیاییم
* پیگیری‌ها در مورد بیمه و حقوق به جایی نرسید
*اجازه دهند مجمع در مورد افراد تصمیم بگیرد
* وزارت ورزش در زمینه استخدام قهرمانان یک سوزن به خودش بزند یک جوالدوز به دیگران!
* خود ورزشی‌ها حق هم را می‌خورند
* مسائل ورزشکاران را در کمیسیون ورزشکاران پیگیری می‌کنم
* مشروح صحبت‌های نوروزی با فارس را در زیر می‌خوانید:
* خیلی دوست داشتید مرحله پلی‌آف لیگ برتر برگزار شود، اما این اتفاق نیفتاد.
بله، فدراسیون نامه‌ای را به باشگاه‌ها زده بود که مرحله پلی‌آف را اوایل مرداد برگزار می‌کند و ما هم منتظر این بودیم که بازی کنیم و به همراه بچه‌های دیگر و کادر فنی به تهران آمدیم و در تهران مستقر شدیم، اما به یک باره و یک روز قبل از آغاز مسابقات اعلام کرد که بازی ها برگزار نمی‌شود. این در حالی بود که دو بار هم تست کرونا داده بودیم. این موضوع یک مقدار ناراحتی هم برای بازیکنان و هم مسئولان باشگاه پتروشیمی به وجود آورد. درست است که سلامتی بازیکنان مهم است، اما می‌توانستند چند روز زودتر آن را اعلام کنند و تیم ها برای تست دوم کرونا هزینه‌ای را متحمل نشوند.
* ظاهرا نامه‌ای هم از سوی بازیکنان به رئیس فدراسیون نوشته شد که بازی‌ها برگزار شود.
بله، جمعی از ملی پوشانی که در مرحله پلی‌آف بودند، نامه‌ای را برای علیقارداشی تنظیم کردند و خواستیم که مسابقات با رعایت پروتکل‌ها برگزار شود، اما متاسفانه هیچ پاسخی داده نشد و تصمیم گرفتند که انجام نشود.
* در نهایت هم پتروشیمی قهرمان لیگ شناخته شد.
بله، اما فکر می کنم شان تیم قهرمان حفظ نشد. خود من به همراه سرمربی تیم با علیقارداشی صحبت کردیم که حالا که بازی ها لغو شده است، یک مراسم توزیع جوایز و اهدای جام خوبی در فضای باز مانند چند فدراسیون دیگر از جمله جودو و بسکتبال برگزار شود. توقع می‌رفت حداقل برای دلگرمی باشگاه‌ها این کار صورت بگیرد، اما نشد. من به عنوان کاپیتان پتروشیمی با مدیران این باشگاه ارتباط دارم و ناراحتی و گلایه آنها را شنیدم و واقعا حیف است که باشگاه بزرگی مانند پتروشیمی بخواهد برای مثال اینچنینی دلسرد شوند. ما قبلا باشگاه‌هایی مانند ذوب‌آهن، شهرداری تبریز و مخابرات را داشتیم که رفتند و برنگشتند و حالا دیگر این کار را نکنیم. پتروشیمی سرمایه گذاری خوبی را در چند سال گذشته در تنیس روی میز داشته و از ملی پوشان حمایت کرده و به نوعی بازوی فدراسیون بوده است.
* اما ظاهرا آقای علیقارداشی برای اهدای جام تیم قهرمان لیگ بانوان به شهر بابک رفت.
بله این کار در مورد بانوان افتاد، اما برای آقایان اینطور نبود. دوست داشتیم او به ماهشهر هم می‌رفت و جام قهرمانی را به مسئولان پتروشیمی می‌داد نه اینکه نامه بزنند که برای دریافت جام نماینده معرفی کنید یا با پست جام را ارسال کنیم! حتی این شائبه به وجود آمده است که این کار عمدا صورت گرفته است. به نظر من برای حل این مسائل باید سازمان لیگ دچار تغییراتی شود.
*چه تغییراتی؟
در حال حاضر کارهای لیگ توسط یکی دو نفر انجام می‌شود. مثلا در سازمان لیگ کشتی که من اتفاقا پیگیر آن هستم، می‌بینم مسئولان آن با استان‌ها و مدیران جلسه می‌گذارند و به دنبال جذب اسپانسر هستند، اما در تنیس روی میز این اتفاق نمی‌افتد، چون ما به معنای واقعی کلمه سازمان لیگ نداریم و نیاز است که یک دگر اندیشی در این سازمان صورت بگیرد و افراد توانمند و صاحب نفوذ ورود پیدا کنند. اگر این سازمان ضعیف عمل کند، خروجی اش نحوه توزیع جوایز لیگ می‌شود. امیدوارم این اتفاقات باعث نشود که یک باشگاه خوب کنار برود که آن زمان دیگر جبران شدنی نیست.
* به نظر شما امکان برگزاری لیگ وجود داشت؟
به هرحال ویروس کرونا حالا حالاها مهمان ما است و باید با آن کنار بیاییم و شرایطی را در نظر بگیریم که عقب نمانیم. وقتی به صورت قرنطینه باشد، می‌توانند اردوها و مسابقات را برگزار کنند و باید تلاشی برای این کار صورت بگیرد تا زمان را از دست ندهیم.
* تنیس روی میز رشته ای است که خود به خود فاصله اجتماعی رعایت می‌شود، پس شرایط برگزاری وجود دارد.
بله خود به خود پروتکل‌ها رعایت می‌شود و فاصله بازیکنان با هم دو متر است. اگر برگزاری مسابقات تنیس روی میز سخت بوده، چطور فوتبال برگزار می‌شود؟ یا آنها مسائل را مدیریت می‌کنند یا ما باید بهانه بیاوریم که فوتبال به خاطر مسائل سیاسی برگزار می‌شود. اگر آنها خوب برگزار می‌شود، باید ما هم الگو برداری کنیم. در فوتبال می‌بینیم با 30 نفر توزیع جوایز می‌شود، اما در تنیس روی میز اینطور نیست. در مورد جام قهرمانی پتروشیمی چون نماینده باشگاه نمی‌دانست قرار شود عکسی گرفته شود لباس رسمی هم نپوشیده بود.
* نوشاد در مصاحبه‌ای از نداشتن حقوق و بیمه گلایه کرده بود، نظرتان چیست؟
علیقارداشی در دوره قبلی ریاست خود عنوان کرده بود که قصد دارد ورزشکاران المپیکی را بیمه کند، اما زمانی که می‌خواستیم مدارک ببریم به هیچ نتیجه‌ای نرسید. متاسفانه وزارت ورزش هم در طرح‌هایی که می دهد ورزشکاران رشته ها را تفکیک نمی‌کند. مقلا در کشتی یا وزنه برداری المپیکی‌هایشان اکثر مدال می گیرند، اما در تنیس روی میز به این راحتی نیست و فقط حضور المپیک است.
به همین دلیل وقتی به صندوق حمایت از قهرمانان مراجعه می‌کنیم، چندان توجهی نمی‌شود. به هرحال باید راهکاری در این زمینه باشد و قوانین را تغییر دهند. نباید اجازه دهیم ورزشکار بیمار شود و از پا بیفتد و بعد از آن برایش گلریزان کنیم.
* برخی از قهرمانان می‌گویند ما که برای رشته خودمان تلاش کردیم و حقوقی دریافت نمی‌کنیم، اما فردی که کارمند معمولی است، حقوق ماهانه دارد.
حالا شاید از خود مسئولان فدراسیون بپرسید بگویند ورزشکاران قرارداد دارند و از باشگاه‌ها پول می‌گیرند. اول اینکه قرارداد در رشته های ما کم است و یکی دو نفر سطح بالا حدود 120 میلیون تومان است و چند نفر دیگر 60، 70 میلیون و بقیه 20، 30 میلیون تومان می‌گیرند. این مبلغ هم برای یک سال است. از سوی دیگر عمر قهرمانی مشخص است و بعد از آن چه کسی می‌خواهد حقوق دهد. یا مصدوم شویم و بیرون بمانیم چه اتفاقی می‌افتد؟ به نظرم فدراسیون می‌تواند در این شرایط کرونایی فکری به حال حقوق ورزشکاران بکند.
* عضو کمیسیون ورزشکاران هستید، نمی‌توانید این موضوع را از آنجا پیگیری کنید.
اتفاقا همین کار را انجام خواهم داد.
* در مورد استخدام قهرمانان، مسئولان وزارت ورزش می‌گفتند سازمان‌ها همکاری نکردند.
ابتدا باید این را بگویم که در حال حاضر تنها ورزشکاران چند رشته هستند که از این دست مزایا استفاده می‌کنند و بقیه رشته‌ها سهمی ندارند. باید این دیدگاه تغییر کند. خود من 30 سال در تنیس روی میز فعالیت کردم، اما به هرحال این رشته مدال آور در المپیک نیست. یادم است زمانی که افشارزاده در کمیته ملی المپیک بود می‌گفت دنبال تصویب بندی در همین رابطه است. صحبتی هم به شخصه در این خصوص با مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دارم.
* چه صحبتی؟
ببینید بندی را در آیین نامه انتخابات فدراسیون‌ها گذاشته‌اند که هرکسی می‌خواهد نامزد شود باید 4 سال سابقه مدیریت داشته باشد و نمی دانم چه دیدگاهی پشت این تفکر است. مثلا یک ورزشکار المپیکی با مدرک دکتری نمی‌تواند نامزد شود، اما فردی دیگر با سابقه مدیریت غیر ورزشی به راحتی نامزد می‌شود. در فوتبال جواد نکونام، علی دایی یا خدادا عزیزی یا در رشته خودمان فردی مانند مهران احدی با مدرک دکتری نمی توانند وارد مجمع شوندف چون سابقه مدیریت ندارند.
وزارت خودش به دنبال استخدام قهرمانان در سازمان‌های دیگر است، اما خودش قهرمانانش را راه نمی‌دهد. یعنی رشته های ما باید از قهرمانان خود محروم شوند؟ چه اشکالی دارد اجازه دهند وارد مجمع شوند و اعضای آن تصمیم بگیرند. من خودم مدرس فدراسیون جهانی بوده و تحصیلات عالیه هم دارم و به نظرم نوعی توهین به شخصیت ورزشکاران و قهرمانان است. اصلا کدام اداره کل یا فدراسیون به ورزشکار پست مدیریتی داده‌اند سابقه مدیریتی داشته باشد؟
* امیدواری که این مشکل برطرف شود؟
امیدوارم این اتفاق بیفتد. اگر هم در این دولت نشد، در دولت بعدی پیگیری می‌کنم. البته همه مسائل را هم نباید ورزشکاران مطرح کنند و به عنوان مثال علی‌نژاد که خودش ورزشی بوده، پیگیری کند. به نظر من خود ما ورزشی‌ها حق هم را می‌خوریم. اصلی ترین بند آیین نامه فدراسیون‌ها همین بند است که اجازه نمی‌دهد قهرمانان وارد شوند و حتما باید اصلاح شود. ما باید همه چیز را به مجمع بسپاریم و اینکه اجازه ندهیم قهرمانان بیایند، خیلی بد است. می‌دانید نکته جالب چیست؟
*چه چیزی؟
وقتی کسی را با سه سال و نیم مدیریت در فدراسیون رد صلاحیت می‌کنند، یعنی در آن سه سال هم اشتباهی آنجا بوده است. جالب تر اینکه کسی را که به عنوان سرپرست فدراسیون می‌گذارند، یک سال سابقه عضویت در هیات رئیسه را دارد.
* به هرحال وقتی سازمانی می‌بیند ورزشکار نمی تواند در رشته خودش نامزد شد، چطور می‌خواهد او را استخدام کند؟
دقیقا درست است. وقتی خودمان، خودمان را جذب نمی‌کنیم چطور از یک سازمان دیگر انتظار داریم. آنها هم می توانند بگویند یک ورزشکار باید 4 سال سابقه مدیریت داشته باشد. به نظر من باید شان و جایگاه قهرمانان رشته‌ها حفظ شود. مثلا نباید فردی مانند مهران احدی که قهرمان تنیس روی میز بوده، مربیگیری کرده و عضو هیات رئیسه فدراسیون تنیس روی میز است به خاطر چند ماه سابقه مدیریتی کمتر، رد صلاحیت شود. به نطرم وزارت ورزش در این زمینه باید ابتدا یک سوزن به خودش بزند یک جوالدوز به دیگران!
خود آنها چرا قهرمانان شان را استخدام نمی کنند؟ به جای استخدام فارغ التحصیلان می‌توانند از خود قهرمانان استخدام کنند. اگر هم ورزشکاری مانند هادی ساعی یا علیرضا دبیر را می‌بینیم که سابقه مدیریتی دارد به خاطر این است که در شورای شهر مردم به آنها رای دادند.
*به عنوان صحبت پایانی مطلبی مدنظرتان است؟
نکته ای که باید تاکید کنم این است که ما جامعه ورزشی ابتدا باید از خودمان شروع کنیم و بعد از دیگران انتظار کمک داشته باشیم.