تابناک رضوی: می خواستیم با انقلاب، بهشت بسازیم. بهشتی که مشی و مرام مردمانش هم بهشتی باشد. الگو هم ارائه دادیم. مردی در قدرت که هرگز نه محصور هژمونی قدرت شد و نه آن را در حصر خویش درآورد و برای خویش به خدمت گرفت. مردی به نام "سید محمد حسینی بهشتی" که "آیت الله" بود به معنای دقیق کلمه. " دکتر" بود و راهبرد اصلاح داشت. شاخصه های رفتاری او نسخه های شفابخشی است که می توان امروز هم، بیماری های اخلاقی را بدان علاج کرد. یک نمونه اش مناظره با کیانوری، دبیر اول حزب توده، در تلویزیون. کیانوری آیاتی از قرآن را اشتباه خواند، بهشتی اشتباه او را روی کاغذ نوشت و کاغذ را زیر میزی و پنهانی به کیانوری داد تا اشتباهش را در برنامه زنده تلویزیون اصلاح کند! کیانوری بعد از جلسه از بهشتی پرسید: چرا چنین کردی؟ در حالی که می‌توانستی از همین خطای من برای تخریبم در تلویزیون بهره ببری و مرا در مناظره به باد نقد تندی بگیری؟ بهشتی به او گفت: "انقلاب نکردیم که در تلویزیون جمهوری اسلامی انسان‌ها را تخریب کنیم، بلکه انقلاب کردیم که انسان‌ها را هدایت کنیم." نمونه دیگرش، این که بعد از ماجرای کشتار 17 شهریور، بنده خدایی گفت، حالا وقتش است که تا می توانیم آمار شهدا را بالا ببریم و رژیم را سیاه رو کنیم اما بهشتی راه را بر او بست به این سخن که از پلکان حرام نمی شود به بام سعادت حلال رسید. وقتی هم که دیگری می خواهد شعاری تازه بسازد و می گوید شاه...زاده است / خمینی آزاده است، بر او می خروشد و به دفاع از حرمت دو شاهی می پردازد که دشمن اول به حساب می آیند ان هم در زمانه ای که به شدت سخت می شود چنین ایستاد. مورد بعد؛ بنی صدر که فرار کرد، همسرش را دستگیر کردند. تماس گرفت و گفت همسر بنی صدر تخلفی نکرده است و باید آزاد شود. آزادش نکردند. گفت با اختیارات خودم آزادش می کنم. بله بهشتی این گونه بود و قرار انقلاب هم بستر سازی برای تربیت انسان هایی در این تراز. قرار بود، مشی بهشتی به فرهنگ غالب تبدیل شود نه این که مغلوب هوچی گری هایی بشویم که می پندارند هرکه بد دهن تر و بدگو تر باشد انقلابی تر است. دست گیری هدف تربیتی انقلاب بود نه مچ گیری و مچ خوابانی به هر شکل و هر قیمتی. انقلاب، قرار نبود جز برای تخریب بنای باطل ستمشاهی، بولدزر داشته باشد، می خواستیم سازنده باشد و انسان بسازد. قرار بود، تا می شود زندان و دادگاه و پاسگاه کم و به جایش مدرسه و مسجد و دانشگاه درست شود. قرار مان بود فراوان معلم و مربی داشته باشیم که همواره دست گیر مردمان در مسیر تعالی باشند. به فراوان شدنِ اجباریِ دست بند و پا بند، فکر نمی کردیم. در تصور هم نمی گنجید که برخی ها منش اشرافی و رفتار طاغوتی و خود حق پنداری آنانی را به روز رسانی کنند که انقلاب، آنان را بر انداخت. ما با اسم ها که مشکل نداشتیم. مشکل ما در انقلاب با رسم ها بود. آن اسم ها را به زیر کشیدیم تا رسم شان برافتد اما...نمی دانم چه می توان گفت برای برخی رفتار ها و گفتار ها و منش ها. خودشان باید جواب بدهند. قرار انقلاب اما تکثیر مدل بهشتی بود؛ جوانمرد، مظلوم و باز هم جوانمرد، مردی که رفتارش را به قاعده اخلاق نبوی و عدالت علوی تنظیم می کرد و نمی گذاشت دیگران با کنش خوو از او واکنشی بگیرند که می خواهند. نمی گذاشت او را مدیریت کنند. در برابر بدی دیگران، جز به خوبی رفتار نمی کرد.
امروز اما، به راحتی هم در کنش و هم در جای واکنش بد عمل می کنیم و مدیریت می شویم. اینجاست که می بینیم جای افرادی چون بهشتی چقدر خالی است و انقلاب به رفتار خود ما چقدر مظلوم شده است....
