به نام خدا
روزی روزگاری
خاطرات غلامعباس حسن پور
قسمت پنجاه و ششم
شب چهارم دی ۱۳۶۵ عملیات کربلای ۴ در منطقه هور با عدم فتح مواجه گردید .
نظر خیلی از مردم و بعضی از کارشناسان نظامی این بود که دشمن قبل از شروع عملیات از محل و زمان حمله مطلع گردیده و در آماده باش صد در صد به سر می برده است .
من هم این فرضیه را تا نود درصد تایید می کنم .
توضیح اینکه درطول جنگ در اکثر عملیات ها زمان ، مکان واستعداد نیروی های ما توسط دشمن ارزیابی
می گردید و بستگی به عملیات داشت .
در بعضی از عملیات ها تا نود درصد و در بعضی از عملیات ها ده الی پنجاه درصد ارزیابی دشمن از زمان و مکان درست از کار در می آمد.
با توجه به امکانات وسیع جاسوسی دشمن نمی شد انتظار داشت که حتماً طرح مانور عملیات ها صد در صد از دید و رصد دشمن مخفی بماند .
اگر عملیاتی انجام می دادیم ، وموفق می شدیم که دشمن را غافلگیر کنیم و از تاکتیک اصل غافلگیری خوب استفاده کنیم ، در آن صورت ، عملیات موفقیت آمیز بود و خسارات جانی و تجهیزاتی ما به حداقل می رسید .
و اما در ادامه
بعد از عملیات کربلای چهار گردان کوثر منحل گردید و رزمندگان کوثر به گردان های قبلی خود بازگشتند و من هم به گردان امام حسین علیه السلام بازگشته و تحت امر فرمانده محترم گردان جناب آقای حاج اسماعیل نادری قرار گرفتم .
دشمن به خیال اینکه عملیات به پایان رسیده است و دیگر جمهوری اسلامی توان انجام عملیات دیگری را ندارد، نیروهایش را به مرخصی شهرستان فرستاد.
فرماندهان عالی جنگ از غفلت دشمن استفاده نموده و عملیات جدیدی را طراحی نمودند و شاید هم عملیات را قبلا طراحی کرده بودند تا در صورت عدم فتح در کربلای چهار عملیات دیگری را اجرا کنند .
در تاریخ نوزده هم و شب بیستم دی ماه سال ۱۳۶۵ عملیات دیگری به نام کربلای پنج در جنب منطقه عملیاتی کربلای چهار و در جغرافیایی معروف به پنج ضلعی شروع گردید .
در موج اول عملیات لشکر سید الشهدای تهران وارد عمل شد و قسمت اعظم پنج ضلعی را تصرف کرد .
اما آن لشکر موفق نشد صد درصد به اهداف از پیش تعیین شده برسد ،
در شب دوم عملیات گردان امام حسین با فرماندهی آقای علی اصغر آقا جانی و معاونت آقای محمود شریفی از سرپلی که در ابتدای جزیره بوارین ایجاد شده بود، وارد وارد عمل شد و به سمت غرب منطقه عملیاتی کربلای پنج مشغول پاکسازی کانال سیمانی معروف به دژ مستحکم پدافندی دشمن گردید .
آن شب گردان امام حسین در امتداد کانال پیشروی کرد و ضمن پاکسازی سنگرهای دشمن به نزدیک نوک مثلثی جزیره بوارین عراق رسید .
من در این عملیات فرمانده گروهان یکم از گردان امام حسین بودم .
ساعت حدود سه نیمه شب بود که گردان ما با رزمندگانی از لشکر پنج نصر مشهد مواجه گردید .
گویا آنها در موج دوم عملیات شرکت نموده و بعضی از عناصر آن لشکر مسیر را گم کرده و وارد منطقه عملیات لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب شده بودند .
در ادامه عملیات ضمن درگیری و پاکسازی سنگرهای عراقی به نقطه ای رسیدیم که عناصری از دشمن در پشت خاکریز بلندی در فاصله دویست متری خارج از کانال سیمانی داخل جزیره بوارین مقاومت می کردند و به سوی رزمندگان گردان ما به شدت تیراندازی می کردند.
آقای غلامحسین فتحی که فرمانده گروهان دوم بود با یک دسته از نیروهایش مامور به سرکوب آن ها گردید. متاسفانه در هنگام نبرد مورد اصابت گلوله قرار گرفت و سرانجام به مقام شهادت رسید .
تا اول صبح دژ عراقی ها کاملاً از وجود دشمن پاک سازی شد و دشمن حدود یک کیلومتر از مواضع اولیه خود عقب نشینی کرد.
فردای آن روز گردان امام حسین از آنجا به مقر معروف به کوره های آجرپزی بازگشت و گردان دیگری جای ما را گرفت .
خاطره ادامه دارد..