پل های زیبا در کشور هند از جنس گیاه و شاخه درخت
هند کشوری پرباران و مرطوب با خاکی حاصلخیز است. مردم یکی از ایالت های معروف هند به نام مگالایا در شمال شرق کشور ، به جای این که پل ها را با الوار بسازند با استفاده از ریشه و شاخه درختانی که در دو طرف رودخانه قرار دارد و شکل دادن آنها در راستای افقی به تدریج شبکه ای پل مانند از ریشه و شاخه درختان ایجاد می کنند.
طول برخی از این پل های درختی به حدود 30 متر هم می رسد و با گذشت زمان و بزرگتر شدن ریشه ها ، میتواند وزن 50 نفر را به صورت همزمان تحمل کند. از آنجا که این پل ها زنده هستند دوام و مقاومتشان نسبت به پل های چوبی بیشتر است.
این پل های زنده به تدریج رشد میکنند و بر مقاومتشان افزوده می شود. در 180 سال گذشته ساکنین این منطقه برای عبور از رودخانه های متقاطع فصلی یا دائمی جنگل های گرمسیری از پل های درختی استفاده می کنند.
ریشه های درختان به کمک تنه به سمت دیگر رودخانه می رسند و زیر خاک پنهان می شوند ، به دلیل رشد آرام درختان ، ساخت این پل ها به مرور زمان و در طول 15 سال تکمیل می شود و نتیجه کار پلی بسیار زیبا و کاربردی خواهد بود.
در شمال شرق هند در سراشیبی تپه های خاسی و جینتیا پل های درختی متعددی خواهید دید که با ریشه های پیچ خورده درختان بومی ایجاد شده اند.
امروزه این پل های درختی شگفت انگیز تبدیل به یکی از جاذبه های گردشگری هندوستان شده اند.
پل های طبیعی نانگریانت ، چراپونجی و لتکین سو 5 قرن است که منظره ای زیبا و حیرت انگیز بوجود آورده اند. این پل ها برای اولین بار در سال 1844 توسط جهانگردی به نام هنری یول به ثبت رسیدند.
پل های درختی هند با استفاده از ریشه درخت انجیر محلی به نام فیکوس ساخته می شوند که ریشه هایشان به صورت فرعی در سطح زمین رشد می کنند.
پل دو طبقه آمشیانگ در چراپونجی یکی از مشهور ترین پل های طبیعی هند است و برای دیدن این پل طبیعی شگفت انگیز باید 4 ساعت سفر کنید و از 3 هزار پله بالا بروید. /ح
منبع: بیتوته
