تابناک کهگیلویه و بویراحمد، مهدی مرادی، هر گاه پای سخنان مسئولین استانی یا مسئولین کشوری در حال بازدید از استان بنشینیم، در بخش‌های زیادی از این سخنان، تعریف و تمجید‌هایی گوش نواز و غرور آفرین از حماسه‌های مردم کهگیلویه و بویراحمد مطرح می‌شود که تقریبا همه موارد بدون اغراق و واقعی است.
اگر از مشارکت بالا در جنگ تحمیلی به همراه رشادت‌های رزمندگان استان مطالبی حماسه سرایی می‌شود یا اگر از حضور گسترده و باشکوه در راهپیمایی‌های مناسبتی سخن رانده می‌شود و یا اگر از مشارکت حداکثری در انتخابات گفته می‌شود و یا موارد متعدد دیگر، همه کاملا واقعی و مستند است.
در این بین، اما یک سئوال بسیار مهم پیش می‌آید، مردمی که اینگونه وظیفه خود را در مقابل حاکمیت به نحو احسن انجام می‌دهند آیا از طرف حاکمیت شاهد انجام تعهدات نسبت به خود هستند یا نه؟
در همایشی با عنوان نقش مردم در هندسه مراسم و مناسبت‌های انقلاب اسلامی از افراد فعالی که در برگزاری مراسم و مناسبت‌های انقلاب اسلامی در کهگیلویه و بویراحمد نقش دارند تجلیل شد، اما ضمن این مراسم مطالبه‌ای مطرح شد که بر اساس آن انتظار از دولت دادن سهم اعتباری به نسبت مشارکت مردمی استان‌ها باشد.
به نظر می‌رسد این یک معادله منطقی باشد چرا که این حضور یا عدم حضور‌های مردمی دقیقا با منافع ملی مرتبط است. به این معنی که در سطح بین الملل حضور گسترده در مناسبت‌ها را به عنوان مشروعیت نظام و حضور کم‌رنگ را به عنوان عدم مشروعیت نظام تلقی می‌کنند و در روابط بین الملل و همچنین جایگاه نظام در این سطح شاخصی مهم و اثرگذار است لذا حتما استان‌هایی با مشارکت بالا در اقتدار نظام سهم دارند همانگونه که استان‌هایی با مشارکت پایین در ضربه به منافع ملی و تشجیع دشمن برای کارشکنی در کار نظام در سطح بین الملل مانند ایجاد تحریم‌ها نقش دارند.
متاسفانه در زمینه مطالبه گری و استفاده از ظرفیت این معادله منطقی برد برد حاکمیت و مردم ، زبان مسئولین کهگیلویه و بویراحمدی خصوصا نمایندگان مردم در مجلس همیشه الکن بوده و این را وظیفه مردم دانسته اند و اصلا توجهی به اشاره حداقل ضمنی هم به این موضوع در سطح ملی نداشته اند .بنابراین در دوره جدید حداقل انتظار از نمایندگان استان تاکید بر مطالبه گری متناسب با همراهی های مردم استان با نظام و انقلاب در حد معقول و منطقی و با در نظر گرفتن شرایط کلی کشور است .
بدیهی است انتظار مردم از دولت این است که حداقل برای توسعه این استان یا استان‌هایی که برای آن منافع ملی ایجاد می‌کنند اعتبارات خاصی در نظر بگیرد و اصلا منطقی نیست که برخی استان‌ها جور وزن دهی به نظام را بکشند ، اما در موقع تقسیم اعتبارات در ترازوی دولت بی وزن باشند.
درود بر این تحلیل زیبا