نوزدهمین مراسم «شب شاعر» سازمان هنری رسانه‌ای اوج به نکوداشت شاعر پیشکسوت کودک و نوجوان، جعفر ابراهیمی (شاهد) اختصاص یافت.
به گزارش خبرنگار اعزامی تابناک اردبیل به تهران، این مراسم با حضور مصطفی رحماندوست، محمود پوروهاب، بابک نیک‌طلب، محمد عزیزی، مجید ملامحمدی، یوسف قوجق، محمدرضا اصلانی، محمدعلی گودینی، علی باباخانی، رضا اسماعیلی، علی‌اکبر والایی، حمید هنرجو و ... عصر یکشنبه 24 آبان‌ماه 94 در نخلستان سازمان هنری رسانه‌ای اوج برگزار شد.
در این آیین چند نماآهنگ درباره بیوگرافی استاد ابراهیمی پخش شد.
به گزارش خبرنگار تابناک اردبیل ، در این مراسم مصطفی رحماندوست از شاعران معاصر کشورمان گفت: جعفر ابراهیمی با عزت و افتخار در کنار خانواده صمیمی خود در تهران زندگی می کند و هرگز پیر نشده است حتی در 64 سالگی!
وی ادامه داد: بنده زمانی با ایشان آشنا شدم که ممیز اداره مالیاتی بودند. حالا شاعر چه ربطی به ممیزی اداره مالیات دارد را نمی دانم! خودش به بنده می گوید که دعایت می کنم که شما باعث شدید من کارشناس شعر در کانون فرهنگی و هنری کودکان و نوجوانان بشوم.
رحماندوست در بخش دیگری از سخنان خود بیان داشت: ما شعرا جعفر ابراهیمی را با دو خصلت بارز می شناختیم که همیشه دیر در جلسات می آمد و دومی کودک جمع ما بود این خیلی مهم است! زیرا او ابراهیمی روح کودکی خود را در آثارش حفظ کرده است
وی در ادامه افزود: جعفر ابراهیمی کودک جمع ما نویسندگان و شاعران بود. متأسفانه بنده نتوانستم کودکی خودم را حفظ کنم و دایم کودک و یا بزرگ می شویم و این از توانایی این شاعر بزرگ کودک و نوجوان ایران زمین است. افتخار می کنم که با ایشان سالها دوست بوده ام و برای ایشان آرزوی توفیق و موفقیت می کنم.
اشعار ابراهیمی در ادبیات کودک منحصر به فرد است
حمید هنرجو در این مراسم اذعان داشت: جناب استاد جعفر ابراهیمی در حوزه شعر و ادبیات روستایی تلاش قابل توجه ایی داشتند و اشعاری در ارتباط با مدیریت روستایی و زندگی روستائیان شعرهایی را سروده اند که بدلیل شهری شدن از روستاها کمتر گفته می شود. وی اظهار داشت: اشعار ابراهیمی در ادبیات کودک منحصر به فرد است. شعر ایشان خواهد ماند و ماندگار خواهد بود.
ابراهیمی در این آیین افزود: از زحمات دوستان برای برپایی این مراسم تقدیر و تشکر می کنم. همینطور که آقای رحماندوست اشاره کردند هنوز پیر نشده ام. این کودک درون ما است که همیشه پویا و زنده مانده است و این کودک درون ما 12 ساله هست و خواهد بود و بالاتر نخواهد رفت و خودم را یک کودک 12 ساله می پندارم.
در انتها جعفر ابراهیمی ضمن تجلیل از همسر و فرزندان خود، این شعر را خواند:
«با چشمه چون جشمه
با رود چون رودم
من عاشق هر چیز ازکودکی بودم
در آسمان هرگاه خورشید را دیدم
خورشید شد چشمم
چون او درخشیدم
دیدم درختان را
من هم شدم سرسبز
سرسبز شد رفتم
***
من شاعرم، شاعر
من شعر میخوانم
با کودکانم من
با نوجوانانم
هرگاه شعری برایت می خوانم
می بینم عالم را
با چشمای تو
خورشید و ماه من
خورشید و ماه توست
من شاعرم، شاعر
با یکدل کوچک
همواره خواهم ماند
یک شاعر کودک»
گزارش از علی حقی
