هفته گذشته برای فوتبال سمنان، هفته پرالتهاب و سنگینی بود؛ دو رویداد بزرگ فوتبالی ورزش این استان را تحت تأثیر خود قرار داد.
رویداد نخست، امری درون‌استانی و بومی و رویداد دوم یک رویداد ملی و البته بسیار مهیج و داغ بود.
روز سه‌شنبه هفته گذشته، سالن جلسات اداره کل ورزش و جوانان استان سمنان میزبان نمایندگان فوتبال استان بود؛ برگزاری مجمع عمومی فوتبال سمنان با حضور رئیس فدراسیون فوتبال و مدیرکل ورزش و جوانان استان سمنان برای معرفی سکان‌دار جدید فوتبال استان منجر به انتخاب مجدد علی رضاعلی به‌عنوان رئیس هیأت فوتبال استان سمنان شد.
رویدادی که حواشی خاص خود را داشت و در انتها به حضور مردی ختم شد که خود حاشیه‌های بسیاری را در دوران گذشته تصدی این پست به همراه داشته است؛ انتخابی که از نگاه شرکت‌کنندگان و رأی‌دهندگان با هدف احیای ورزش فوتبال در این استان انجام گرفت و نه زد و بندهای پشت پرده و نشأت گرفته از لابی‌های رایج در تجربیات گذشته.
اما رویداد دوم به یک مسابقه فوتبال مرتبط بود؛ در آخرین روز هفته قبل، دربی بزرگ پایتخت در میان خیل عظیم مشتاقان و تماشاگران حاضر در استادیوم پیر آزادی و مقابل دیدگان میلیون‌ها بیننده طرفدار از پشت قاب جادویی تلویزیون، آدینه‌ای سرخابی را برای این ورزش رقم زد که درنهایت آسمان غروب جمعه را سرخی فلق در برگرفت و طرفداران دوآتشه فوتبال به‌ویژه پرسپولیسی‌ها را سیراب کرد.
آنچه این دیدار سنتی را برای جامعه ورزش استان سمنان به‌ویژه فوتبالی‌ها، مهم و حساس کرده بود، حضور یک سمنانی در ورزشگاه 100 هزار نفری آزادی بود؛ جایی که سیدحسین زرگر، داور نام‌آشنا و محبوب استان در جمع تیم داوری این مسابقه و مقابل دیدگان تماشاگران این دیدار خودنمایی کرد.
افتخاری که تا چند سال پیش کمتر کسی حتی از میان خوش‌بین‌ترین فوتبالی‌های استان آن را برای سمنان متصور می‌شد؛ اما تلاش، پشتکار و ممارست این داور جویای نام سمنانی آن را عملی ساخت.
این دو رویداد مهم برای فوتبال استان سمنان در شرایطی رقم خورد که دومی متأثر از رویداد نخست برای فوتبال استان، می‌توانست شکلی جذاب‌تر و دیدنی‌تر به خود بگیرد و فروردینی جاودانه را در اذهان اهالی فوتبال در استان به تصویر بگذارد؛ دربی 82 می‌توانست با روند عادلانه و فکورانه رویداد نخست به دربی بزرگ سمنانی‌ها بدل شود.
نام سیدحسین زرگر از چند دربی قبل به‌عنوان کاندیدای حضور در این مسابقه مطرح شده بود؛ از دربی 79 زرگر با تکیه‌بر شایستگی و قضاوت‌های خوب خود در مسابقات لیگ برتر، خود را همواره برای حضور در تیم داوری این مسابقه بزرگ مطرح کرده بود.
اتفاق مهمی که شاید هیچ‌گاه مانند این دربی رسانه‌ای نشد؛ اما این بار و در استقبال از دربی 82 با معرفی داوران سایر مسابقات هفته بیست و پنجم لیگ برتر فوتبال و عدم حضور زرگر در مسابقات مهمی نظیر تراکتورسازی و نفت به‌عنوان داور، رنگ و بویی جدی به خود گرفت تا جایی که فرد اول کمیته داوران فدراسیون فوتبال از مطرح بودن نام وی در میان گزینه‌های قضاوت این دیدار خبر داد.
با این حال، هنوز نامی از کیسه بیرون نیامده بود و معرفی قاضی این میدان با توجه به حساسیت‌ها و حواشی خاص خود به روزهای انتهایی هفته موکول شد.
ترکی و زرگر گزینه‌های احتمالی و باقی‌مانده برای قضاوت این دیدار بزرگ بودند. گزینه‌هایی که به‌زعم رئیس دپارتمان کمیته داوران، این‌بار و در آستانه دربی 82 به سمت داور خوب سمنانی چربش داشت.
در محافل غیررسمی، پیش از این دیدار و در مذاکرات مختلف به‌خوبی این برتری برای داور خوب هم‌استانی احساس می‌شد؛ به طوری که بنا به اظهارات غیررسمی یکی از صاحب‌نظران پیشکسوت عرصه داوری تنها نیازمند حمایت از سوی استان بود تا رخداد آن را از قاب جادویی خود در بعدازظهر روز جمعه به تماشا بنشینیم.
با این حال، فوتبال سمنان یک‌بار دیگر و همچون سال‌های بسیار گذشته باز هم در خواب بود. البته مست از انتخاب رئیس جدید و فارغ از واقعیت‌های تلخ گذشته که نشان از تلخ‌کامی‌هایش در اذهان اهالی آن داشت.
خواب تیم مدیریتی ورزش و به‌خصوص فوتبال استان سمنان در سایه تنگ‌نظری‌های موجود، یک‌بار دیگر زخم بر پیکر بی‌جان فوتبال استان زد و فرصتی بسیار مغتنم را هم از داور شایسته و هم از فوتبال استان برای مطرح شدن در جمع بزرگان این ورزش گرفت.
زرگر با فشار شورای تأمین شهر تهران و سایر عوامل موجود، قضاوت این دیدار را از دست داد و تنها به حضور در این دیدار به‌عنوان داور چهارم بسنده کرد تا ترکی با به صدا درآوردن سوت خود در این دیدار به رکوردی جاودانه در تاریخ دربی‌های پایتخت دست پیدا کند.
رکوردی که شاید در تاریخ دربی‌های جهان نیز منحصربه‌فرد و دست‌نیافتنی باشد؛ حضور زرگر به‌عنوان داور چهارم این دربی هر چند به خودی خود اتفاقی بزرگ و رویدادی شیرین برای فوتبال سمنان محسوب می‌شود؛ اما قضاوت در این دیدار به‌عنوان قاضی اول حلاوتی بسیار جذاب‌تر و فراموش‌نشدنی‌تر می‌توانست به دنبال داشته باشد.
به‌خصوص که با آغاز مسابقه، ترکی نشان داد که این بار و برخلاف قضاوت‌های قبلی از آمادگی روانی مطلوبی برای این دیدار برخوردار نیست و این موضوع به‌خوبی در نحوه قضاوت در اعلام خطا و جریمه‌های در نظر گرفته در طول مسابقه هویدا بود؛ هرچند خدا را شکر، روند بازی به شکلی بود که تصمیم تأثیرگذاری خلاف جریان بازی و برخلاف قوانین گرفته نشد و در پایان تیم داوری سربلند و موفق به کار خود خاتمه داد.
دربی 82 برگزار شد؛ این‌بار برخلاف دیدارهای بسیار گذشته، دو تیم استقلال و پرسپولیس، جذاب، دیدنی و پرگل که طرفداران فوتبال را در سراسر کشور و حتی شاید بینندگان را در آن‌سوی مرزهای کشور نیز مست از جذابیت‌های خود کرد.
با این حال با کمی درایت، مسئولیت‌پذیری و وظیفه‌مداری چه‌بسا برای سمنانی‌های خسته از زد و بندهای فوتبال در این استان، این دربی می‌توانست جاودانه باشد.
افتخاری که با کمی تیزهوشی می‌توانست به‌عنوان برگ زرینی در کارنامه هیأت جدید فوتبال سمنان نیز ماندگار شود؛ با این حال، باز هم فرصت را از دست دادیم تا در حسرت این فرصت‌سوزی چشم به آینده غبارآلود و مبهم فوتبال استان داشته باشیم.
آنچه مسلم است اینکه زرگر، سید فوتبال سمنان، هنوز فرصت افزودن افتخار قضاوت دربی به‌عنوان نفر اول را در میان ویترین افتخارات خود دارد؛ اما شاید فرصت فخرفروشی و بهره‌برداری از افتخار ناشی از آن، برای بسیاری از مدعیان دلسوزتر از مادر برای این ورزش، در سمنان فراهم نشود.
افرادی که به‌زعم خود 18 سال است منتظر پیاده شدن از کشتی طوفان‌زده فوتبال سمنان هستند و هنوز هیچ سکان‌داری جرأت آن را پیدا نکرده است و یا امتحان پس داده‌هایی که برای عرضه در میدان عمل برای رشد فوتبال این استان تب کرده، جز حرف و ادعا چیزی در چنته ندارند.
انتخابات برگزار شد، دربی گذشت، فوتبال همچنان در جریان است و زمان در گذر، آنچه هنوز ورزش‌دوستان استان در انتظار آن هستند؛ اما، اتفاقات خوب و اخبار خوش پیرامون فوتبال است که معلوم نیست تا کی باید برای آن صبر کنند.