به گزارش تابناک یزد،آفتاب یزد نوشت: اصولگرایان آنقدر درایت دارند که یک اشتباه را چند بار
تکرار نکنند. البته شخص دکتر حداد عادل فرد محترمی هستند اما ما حق نداریم
از یک مدل شکست خورده تصمیم گیری غیر دموکراتیک که یکبار کارکرد خود را در
تبدیل یک پیروزی محتمل به شکست کامل در تهران نشان داده چند باره بهره
بگیریم.
سه دلیل برای آنکه احمدی‌نژاد نمی‌آید:1- احمدی نژاد از اینرسی رای آوری
روحانی در دور دوم خبر دارد و این امر از احتمال رای آوری او می کاهد. 2-
او به زمان بیشتری برای تحقق ناکامی روحانی احتیاج دارد.
3- احمدی نژاد علیرغم پیش بینی ناپذیری رفتار معمولا قبل از هر فعل مهم سیاسی سعی می‌کند تاییدات لازم را اخذ کند
علی رغم تمامی شعارهای برخاسته از اردوگاه اصولگرایی مبنی بر ریشه دواندن
وحدت و همگرایی در میان اعضای این جریان، آنچه مشاهده می شود چیزی نیست جز
بیداد تشتت و چند دستگی در بین آنها. این مهم را می توان از اظهار نظر های
متفاوت چهره های اصولگرا دریافت. برخی از آنها اعلام داشته اند که بحث
درباره انتخابات ریاست جمهوری 96 هنوز زود است و بعضی هم معتقدند تصمیم
گیری پیرامون این موضوع، دیر هم شده است. از سوی دیگر غلامعلی حداد عادل
یکی از بازماندگان فهرست ائتلاف اصولگرایان ، اخیرا اعلام کرده است که جناح
راست درصدد تکرار مدل انتخابات سال 94 در انتخابات سال 96 است. این در
حالی است که اصولگرایان در هفتم اسفند ماه سال گذشته متحمل شکست شده اند و
بسیاری از چهره های جناح راست هم بر این موضوع صحه گذاشته اند. در همین
راستا «آفتاب یزد» با دکتر امیر محبیان، تئوریسین جریان اصولگرا، استاد
دانشگاه و مدیر عامل خبرگزاری آریا گفتگویی داشته است که در ادامه می
خوانید:
آقای حداد عادل اخیرا گفته اند مدل انتخابات سال 94 در انتخابات سال 96
تکرار می شود، آیا شما موافق این رویکرد هستید و فکر می کنید در این رویکرد
اصولگرایان
می توانند به نتیجه مثبتی برسند؟
ایتدا باید مشخص شود که منظور کدام مدل است؟ منظور مدل تعدد کاندیدای
اصولگرایان و شکست حاصل از آن است؟ به باور من شرایط انتخابات در هر دوره
حسب تغییر فاکتورهای موثر و متغیر ها متفاوت است، بنابراین بدبینی نسبت به
نتیجه انتخابات در شرایطی که هنوز همه عوامل انتخابات روشن نیست ؛ فقط موجب
افت روحیه اصولگرایان می شد.
آقای دکتر! به نظر می رسد همچون
سال 94 مقرر شده آقای حدادعادل نقش محوری در پروسه وحدت اصولگرایان داشته
باشد. از اظهارنظرها نیز اینگونه بر می آید. آیا اصولگرایان این موضوع را
می پذیرند؟
نمی دانم چه کسانی چنین تصمیماتی را اتخاذ کرده اند؟ هنوز در مورد مدل
تصمیم گیری انتخابات مجلس که به نتیجه عجیب و نامطلوب شکست لیست تهران
انجامید ؛سوالات فراوانی وجود دارد که پاسخ داده نشده است.
اصولگرایان آنقدر درایت دارند که یک اشتباه را چند بار تکرار نکنند. البته
شخص دکتر حداد عادل، فرد محترمی هستند که وجودشان در جمع اصولگرایان غنیمت
است اما ما حق نداریم از یک مدل شکست خورده
تصمیم گیری غیر دموکراتیک که یکبار کارکرد
خود را در تبدیل یک پیروزی محتمل به شکست کامل در تهران نشان داده چند باره
بهره بگیریم. قطعا آقای حداد و عزیزان دیگر نیز مایل نیستند که مسئولیت تکرار چند باره شکست ها و افول موقعیت اصولگرایان را بر دوش
بگیرند.
مگر آن که بر اساس بدبینی تصور کنیم کسانی ماموریت دارند که با تحمیل شکست های متوالی بر اصولگرایان این ظرفیت اجتماعی را
به طور کامل از صحنه حذف کنند. من بدبین نیستم اما معتقدم مومن زیرک نباید دوبار از یک جا گزیده شود.
درحال حاضر در میان گزینه های موجود برای انتخابات ریاست جمهوری 96، چه کسی
شایسته محور قرارگرفتن در جریان پروسه وحدت اصولگرایان است؟
فرآیند وحدت اصولگرایان لزوما با موضوع انتخابات ریاست جمهوری یکی نیست.
البته معمولا هنگام رسیدن به موعد انتخابات به بحث وحدت اولویت می بخشد.
برای رسیدن به وحدت یا همگرایی
میان اصولگرایان به این نتیجه رسیده و بارها
گفته ام که باید ساختار مناسب طراحی شود. پارلمان
یا مجلس اصولگرایان کشور که احزاب بر اساس تفاوت گرایش ها به صورت فراکسیون های درونی آن عمل می‌کنند؛ نمونه ای از ساختارهاست.
اما در موضوع انتخابات ریاست جمهوری؛ اصولگرایان ابتدا باید به تحلیل
مشترکی از وضعیت موجود برسند. تحلیل مشترک منوط به ظهور و حضور همه
فاکتورها و متغیرهای موثر در صحنه است. هنوز عوامل مهمی مشخص نشده است.
مثلا انتخاب رییس جمهور جدید آمریکا و نوع تعامل با پدیده برجام می تواند
در سرنوشت دولت روحانی تاثیر بگذارد یا ادامه رکود در فضای اقتصادی تاثیرات
خاص خود را در فضای انتخاباتی خواهد داشت. در این شرایط رسیدن به تحلیل
کمی زود است؛ چه رسد به رسیدن به افق مشترک!البته ما سناریوهای مختلف را
مشخص کرده ایم اما گذشت زمان در وزن سناریوها تاثیر خواهد داشت. تا تحلیل
مشخص نشود و دید درستی از صحنه انتخابات به وجود نیاید؛
نمی توان رقیب مناسب برای روحانی را مشخص کرد یا شعار و اصطلاحا گفتمان انتخابات را برگزید.
پس فعلا باید شواهد را ارزیابی کرد و تصویر واقعگرایانه از صحنه را سامان داد. افراد در زمان خودش پیدا خواهند شد.
اخیرا آقای باهنر صحبت از انتخابات 96 را زودهنگام دانسته است در حالی که
آقای حاجی بابایی اظهار داشته است که حتی دیر هم شده است. شما کدام دیدگاه
را
می پذیرید؟
برای تصمیم گیری وصحبت کردن در مورد انتخابات حتما زود است و دلایل آن را گفتم اما برای فکر کردن در مورد انتخابات دیر شده است.
ما تحلیل خود را در مورد سناریوهای مختلف انتخابات ٩۶ به زودی ارائه خواهیم
کرد ولی منتظر تحلیل های سایر دوستان از جمله جبهه پیروان، ایثارگران،
پایداری، هواداران احمدی نژاد، قالیباف و جلیلی و ...هم هستیم که ببینیم تا
چه حد
می توانیم به نوعی از افق مشترک برسیم.
به نظر می رسد برخی اصولگرایان از اینکه محمود احمدی نژاد( صرف نظر از
اینکه کاندیدای این جریان سیاسی باشد)این روزها فعال شده است خوشحال هستند،
چراکه به هر حال او می تواند با رویکردهای خاصی که تنها به او اختصاص دارد
،موجب تضعیف دولت روحانی شود، نظرتان در این باره چیست؟
احمدی نژاد مثل هر شهروند دیگری حق دارد در حوزه سیاسی و حتی انتخابات فعال
شود؛ اما به نظر می رسد اصلاح طلبان بیشتر از همه نگران هستند. من شک دارم
با شرایط فعلی احمدی نژاد در این دوره کاندیدا شود و عجیب آن است که اصلاح
طلبان به صورت زودهنگام به تخریب هر کاندیدای محتمل اصولگرایان پرداخته
اند. احمدی نژاد و قالیباف و حتی جلیلی در آن زمره اند. این نشان می دهد
آنها وضع را خوب نمی بینند.
چرا نسبت به حضور احمدی نژاد در انتخابات آتی شک دارید؟
چنددلیل وجود دارد که احتمال ورود احمدی نژاد را کاهش می دهد:نخست آن که
احمدی نژاد علیرغم پیش بینی ناپذیری رفتار معمولا قبل از هر فعل مهم سیاسی
سعی می کند تاییدات لازم را اخذ کند. دوم آن که احمدی نژاد از اینرسی رای
آوری روحانی در دور دوم خبر دارد و این امر از احتمال رای آوری او می کاهد.
سوم آن که احمدی نژاد به زمان بیشتری برای تحقق ناکامی روحانی احتیاج
دارد. رییس جمهور جدید آمریکا؛ عدم تحقق برجام یا افزایش رکود اقتصادی و
نیز گذشت زمان بیشتر برای فراموشی انتقادات به احمدی نژاد فاکتورهای مورد
نیاز احمدی نژاد هستند. اما با همه اینها،سیاست عرصه ممکنات است و احمدی
نژاد ممکن الحضور بالذات!