سرویس ورزشی تابناک تبریز،در دومین روز از هفته‌ی دوم لیگ برتر باشگاه های کشور، ماشین سازی در ورزشگاه
خانگی گسترش فولاد، میزبان این تیم بود. اتفاقی که شاید فقط در ایران اتفاق می‌افتد
و تیمی در ورزشگاه اختصاصی خود میهمان تلقی میشود.
ماشین سازان در هوای نسبتا گرم ورزشگاه بنیان دیزل، میزبان گسترش بودند و جو
تماشاگران استادیوم، بیشتر به سمت سبزقبایان سنگینی می‌کرد.
ماشین سازی مانوئل فرناندز در دروازه داشت و حبیب گردانی را در دفاع چپ و سعید مهدی پور سرعتی را در سمت چپ به بازی گرفته بود و از ادسون هنریک و بهمن کامل در قلب خط دفاعی استفاده می‌کرد. کاخای گرجستانی در جلوی خط دفاع بود و وظیفه‌ی هافبک دفاعی تخریبچی را بر عهده داشت و در خط جلوی وی، امین قاسمی نژاد و بهرام احمدی حضور داشتند و وظیفه‌ی تغذیه‌ی مهاجمان سرعتی ماشین سازان را بر عهده داشتند و در خط حمله سامان نریمان جهان و پیام صادقیان، به ترتیب وینگر چپ و راست تیم بودند و در حالی که رسول خطیبی مهاجمان با تجربه ای مانند سعید دقیقی و جلال رافخایی را داشت، از حامد پاکدل جوان در نوک پیکان خط حمله‌ی تیمش استفاده کرد. ( سیستم 4-1-2-3 )
مهره های فراز کمالوند هم مانند همتایش در ماشین سازی بود.
به جز فرناندو دخسوس که در دروازه بود، بابک حاتمی در سمت راست و مصطفی اکرامی با
تجربه در سمت چپ، زوج مکمل مرتضی اسدی و سید محسن حسینی در عمق دفاع، مگنو
باتیستای برزیلی به عنوان هافبک دفاعی، علیرضا نقی زاده و محمد امین درویشی در خط
وسط و داریوش شجاعیان در پشت مهاجمان تیم و زوج خلعتبری و شیمبا در نوک خط حمله
یازده نفر اصلی کمالوند را تشکیل داده بودند. ( سیستم 4-4-2 )
از همان سیستم بازی مشخص بود که اولویت کمالوند گل نخوردن و پس از آن گل زدن بود؛
در حالبکه خطیبی ترکیبی کاملا هجومی را روانه‌ی بازی کرده بود.
بازی در ابتدا کاملا آرام بود و دو تیم مشغول محک زدن یکدیگر بودند و بیشتر سعی در یافتن روزنه ای برای یورش بودند.
خط حمله‌ی سرعتی دو تیم نوید بازی سریع و جذابی را میداد و همینطور هم شد.
عمق خط دفاع ماشین سازان، نقطه ضعف این تیم بود؛ چرا که ادسون هنریکه‌ی برزیلی و
بهمن کامل، هماهنگی لازم را پیدا نکرده بودند و فراز کمالوند این نکته را به خوبی
میدانست. تک به تک شیمبا در دقیقه‌ی پنج این قضیه را بیش از پیش اثبات میکند.
پس از چند حمله‌ی نصفه و نیمه ی دو تیم، بازی کمی آرام شد و این گسترش فولاد بود که با پاسکاری در میانه‌ی میدان، نیمه‌ی زمین را مال خود کرده بود و حمله از جناحین را چند بازی امتحان کرد ولی به در بسته خورد.
در اواسط نیمه‌ی اول، نوبت ماشین سازان بود که از لاک دفاعی بیرون بیایند و با گرفتن چند خطا پشت محوطه‌ی جریمه و سانتر های دقیق پیام صادقیان، قد بلند های خود را صاحب موقعیت کند. به جز دروازبان، میانگین قدی بازیکن گسترش، کمتر از بازیکنان ماشین سازان بود و هدف خطیبی هم ضربه زدن از این نقطه بود که این ترفند خطیبی هم راهی به جایی نداشت.
پس از آن، رسول خطیبی وینگرهای سرعتی خود را به کار گرفت. به همین دلیل قاسمی نژاد یک خط جلوتر رفت و وظیفه‌ی هافبک هجومی را بر عهده گرفت و با پاس های دقیق خود، بال های هجومی و بیشتر سامان نریمان جهان را به راه انداخت که یکی از حملات در اواسط نیمه‌ی اول توسط نرمیان جهان از دست رفت.
در اواخر نیمه اول، دوئل خارجی های دو تیم، مگنو و کاخا، بیشتر به چشم می‌آمد. تخریب اولیه‌ی حملات حریف عمدتا توسط این دو بازیکن انجام میشد و بازیکنان کناری بیشتر چشم به ساق هافبک ها داشتند.
از دقیقه‌ی 37 به بعد بازی دوباره به روال آرام خود بازگشت و دو تیم بازی زا مدارا میکردند ولی در اواخر نیمه‌ی اول، اخراج حامد پاکدل، تمام پازل های خطیبی را به هم ریخت تا نیمه‌ی دوم بیشتر کفه‌ی بازی به نفع آبی پوشان تبریزی سنگینی کند.
نیمه دوم
در نیمه‌ی دوم خطیبی نیاز به یک رهبر برای خط دفاع و هافبک بود. به این دلیل از
ابتدای نیمه‌ی دوم، آندرانیک تیموریان را به جای بهرام احمدی را به بازی آورد تا
با دو هافبک دفاعی و یک هافبک بازیساز بازی را ادامه دهد و تعداد لایه‌های دفاعی
خود را افزایش دهد. ( سیستم 4-2-1-3 )
ورود آندو و خروج احمدی، تغذیه‌ی مهاجمان تیم را کاهش داد و ارتباط بین خط میانه و
حمله را کم کرد و بیشتر دل به ضد حملات بسته بود.
در عوض گسترش فولاد، که با یک نفر بیشتر نیمه‌ی دوم را آغاز کرده بود، در ابتدای نیمه دوم، که میدانست حمله در نیمه دوم از عمق دفاع به راحتی نیمه اول نخواهد بود، بیشتر از جناحین به حریف یورش برد. نمونه‌ی یکی از این حملات، گریز داریوش شجاعیان از سمت چپ و شوت دیدنی وی در دقیقه‌ی 48 بود که با واکنش مانوئل و به کمک تیر دروازه راهی به دروازه نداشت.
گسترش فولاد که بدون ترس به حملات خود ادامه میداد، کاملا بر بازی مسلط بود تا اینکه سامان نریکان جهان، از عمق خط دفاع گسترش توپی را صاحب شد که داور آفساید اعلام کرد.
پس از آن کمالوند با تعویض درویشی که نقش چندانی در بازی نداشت با یوسف سیدی، بر قدرت هجومی خود افزود. سیدی در پست هافبک هجومی‌ای قرار گرفت که درویشی از پس آن به خوبی برنیامد و عملا کمالوند مهره‌ی از بازی بیرون رفته اش را از بازی بیرون کشید.
دو لایه‌ی دفاعی ماشین سازی، گسترشی ها را از حمله از عمق دفاع کاملا ناامید کرد و کمالوند به ناچار با تعویض بابک حاتمی با محسن حمیدی، حمله از جناحین را افزایش داد و از حمیدی هم به عنوان دفاع و هم پیستون راست استفاده کرد تا شانس خود را در این قسمت هم بسنجد ولی مدافعان بلند قد ماشین سازی مانند بهمن کامل و ادسون هنریک، حملات گسترشی ها بی نتیجه ماند.
با یک هافبک بازیساز، قدرت هجومی و تغذیه‌ی مهاجمان ماشین سازی به طور چشمگیری کاهش یافت و خطیبی به ناچار صادقیان وینگر را از بازی بیرون کشید و رافخایی مهاجم را به بازی آورد تا با یک مهاجم بازی را ادامه دهد و نریمان جهان را به پست هافبک برد تا به یاری قاسمی نژاد برود تا بتواند به خوبی رافخایی را در موقعیت گل قرار دهد.
بازی از آب و تاب اولیه افتاده بود و دو تیم سعی در اداره‌ی بازی داشتند و چند حمله‌ی کم خطر روی دروازه‌ی یکدیگر انجام دادند که راهی به دروازه نداشت.
آخرین فشنگ کمالوند، به بازی گرفتن علیرضا ارجمندیان جوانبه جای پریرا بود که به ادعای سرمربی گسترش فولاد، یکی از پدیده های این فصل خواهد بود.
ارجمندیان پس از ورود به زمین گفته‌ی مربی اش را تایید کرد و ضربه‌ی سرکش این بازیکن را مانوئل به زیبایی مهار کرد.
پس از آن هردو تیم بازی را مدیریت کردند تا در انتها دومین بازی در بنیان دیزل هم با تساوی بدون گل به پایان برسد.
از نظر تحلیل گران تابناک تبریز، بازیکنان زیادی میتوانستند به عنوان بهترین بازیکن
انتخاب شوند مانند سامان نریمان جهان، فرناندو دخسوس، کاخا و... ولی در این بین
مانوئل فرناندز با 4 سیو که دو تا از آنها موقعیت گل بالای 80% بود به عنوان
بهترین بازیکن میدان انتخاب شد.