خستگي ناپذير ترين مرد گيلان سلام / آمدند کسانی که دم از اعتدال می زنند

ميدانم هنوز هم از حال ما غافل نيستيد،ميدانم روح بلند و آسمانيتان نظاره گر پردردترين روزهاي گيلان زمين بود،روزهاي پر از فقدان و دلتنگي و سيه پوشي...
روزهايي كه خاطر هيچ كداممان تسلي نيافت،
روزهايي كه خاك گيلانمان شاهد اشكهاي مردم و آن بدرقه ي كم نظير بود!
فريادها و فغان ها كمي آرام گرفته،اما نيست روزي كه گوشه چشمي به يادتان تَر نشود.
همه آمدند و اشك ريختند،شانه به شانه براي بدرقه ي راهتان قدم برداشتند،سينه به سينه شرح پاكي و مردانگي و خدمتگزاريتان را نقل كردند و گواه هم شدند،،،
رسيد روزي كه همه آمدند و اعتراف كردند به جمله اي كه هميشه ميگفتيد"كساني كه مرا آماج حملات و تهمت ها قرار داده اند،بهتر از هر كسي ميدانند كه من مشكلي ندارم"
آمدند كساني كه دم از اعتدال ميزدند.
اين تناقض پر رنگ را با كدام قلم رقم زنم؟!چگونه بگويم از مدعيان  راه اعتدالي كه بر شما بعنوان نماد اعتدال،راه سد كردند.
بگويم از منصب پرستي ها و تازه جلوس كرده هايي كه،بلندي خود را در پستي ديگران ميجويند و به هزار زبان فرياد زدند كه تو نرو،تا ايستاده يِ من بر تو پيشي داشته باشد.
از كساني بگويم كه چنان بر صندلي هايشان جامد شده و مانده اند كه،چشم ديدن هيچ رونده و هيچ راهي را ندارند از هراس از دست دادن جاي خود.
بگويم از خط كش بدستاني كه هر روز زاويه را طوري كوچك كردند كه،عرصه بر مردان و مديران پاكي چون شما تنگ شود،،،
ميدانم امروز از هميشه زنده تريد...
و من امروز تنهاتر از هميشه،ولي سربلند،با روح بزرگوارتان و ذره ذره خاك اين استان عهد ميبندم كه همچنان يار وفادارتان باشم،و تمام خود را براي راهي كه شروع كرده بوديم  بگذارم.
"مرا بجز آستان تو پناهي نيست/مرا بجز اين درحواله گاهي نيست
زمانه گر بزند آتشم به خرمن عمر/بگو بسوز كه بر من به برگ كاهي نيست