نشست تخصصی «تدوین در تاریخ شفاهی» یکشنبه شب با حضور؛ مسعود آتشگران- پژوهشگر تاریخ شفاهی- و جمعی از علاقه مندان در حوزه هنری قزوین برگزار شد.
در این جلسه مسعود آتشگران ابتدا به معنا شناسی و مفهوم شناسی واژه تدوین پرداخت، وی تدوین را مقوله‌ای فرایندی و پر دامنه دانست که می‌توان حضور سلولی آن را در جای جای متن تولیدی مشاهده کرد.
این کارشناس تاریخ با اشاره به وجوه مختلف تدوین در تاریخ شفاهی آن را به چند مرحله پیش تدوین، تدوین اولیه در دو بخشِ شیوه نگارش و مراحل نگارش، تدوین میانی و تدوین تحریر دسته بندی کرد.
آتشگران استراتژی سازمان ها و نهادهای سفارش دهنده در امر تدوین را مؤثر دانست که برخی با هدف تعیین عملکرد سازمان رزم به سمت مستندنگاری می روند و برخی دیگر با اهداف فرهنگی بر شکل داستانی و درج احساسات برای تأثیرگذاری بر دایره مخاطبین اصرار دارند.
در ادامه این جسله آتشگران تدوین میانی را محل مواجهه تدوین‌گر با عناصر و اجزاء متنی دانست که تدوین کننده حرفه‌ای می‌تواند با تفکیک اجزاء یک متن مانند: آناتومی بدن انسان نحوه رویارویی با هر قسمت را مشخص کند و این یعنی اجرای بخش دیگری از تدوین.
وی با جداسازی تدوین از درون و محدود کردن آن به ذهن مصاحبه کننده و مصاحبه شونده و حوزه دلایل و بخش اغراض، انگیزه‌ها و کنش، در ادامه به تدوین از بیرون پرداخت که ناظر بر حوزه علل بوده و بر واقعیت عینی تکیه دارد.
این مدرس دانشگاه تدوین نهایی یا تدوین تحریر را مرحله بازنویسی متن دانست و به تکنیک های موجود در این بخش پرداخت و در آخر تدوین را یک فعالیت هنری قلمداد کرد که به رغم وجود مشترکات عمومی و بهره‌گیری از قواعد، تکنیک ها و فنونی با شرایط یکسان، متکی بر فهم، تجربه و تلاش علمی است که آن را قائم بر توانایی های فردی می‌کند. از این رو دو فرد تدوین‌گر هیچ وقت مثل هم نگاه نمی‌کنند و نتیجه کارشان به یک گونه نخواهد بود. مسعود آتشگران در ادامه به پرسش های حاضران پاسخ داد.