بیشتر وامهای کسب و کار قرض‌الحسنه نبود، بلکه مشارکت خرید تجهیزاتی بود که عامل کار برای راه‌اندازی یک شغل تولیدی یا خدماتی از بانک برای خریدش کمک گرفته بود.
با آن تجهیزات شغلی کار میکرد و قسط میداد!
درک این حقیقت ساده، سخت نیست که ابزار کار خریداری شده با وام تجهیزات و کسب و کار به دستور دولت که کسب و کار را تعطیل کرد خوابیده است و کار نمیکند.
به علت غیرارادی قوه قاهره (فورس ماژور بلای همه گیر کرونا) ابزاری که قسط خودش را میداد گوشه کارگاه خاک میخورد و درآمدی ندارد تا قسط بدهد!
یعنی آنچه اصالتا قسطش داده نخواهد شد اینطور وامهاست زیرا این قسط شراکت بانک بود در درآمد عامل کسب و کاری که دیگر وجود ندارد!
بخواهید یا نخواهید اقساط وامهای مشارکتی کسب و کار پرداخت نخواهد شد یعنی امکان پرداخت ندارد، پس تعیین مهلت تنفس سه ماهه ولو با سود منطقی یک خواسته حقوقی و انسانی ست.
به عسر و حرج واقع شده خارج از اراده بدهکار توجه کنید این رافع ضمان شرعی مدیون است.
انتهای پیام/*