یادداشت اختصاصی روزنامه هما خوزستان
مورخ سه شنبه ۲۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱
سیستمهای نوین آبیاری سبب شده کشاورزان در شرایط بحران خشکسالی، با همان منابع محدود، آسانتر از گذشته مزارعشان را آبیاری کنند.
بحران آب موضوعی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت ضمن اینکه بخش کشاورزی نیز نمیتواند قربانی شرایط کم آبی شود و موضوع امنیت غذایی و غذای سالم و خودکفایی در این بین نادیده گرفته شود؛ بنابراین نیاز است تا در شرایطی مناسب به بخش کشاوری و باغداری پرداخته شود.
باید با برنامهریزیهای مناسب و پیش روی به سوی اجرای طرحهای ساماندهی آبیاری، استفاده از سامانه آبیاری نوین، کشت محصولات و گیاهان کمآببر و مواردی از این دست، آینده کشاورزی و اقتصاد را تضمین کرد.
حفاظت خاک و آب از اصولیترین پایههای توسعه پایدار است و اجرای آبیاری نوین از اولویتهای مهم در توسعه باغداری است.
یکی از اولویتهای بخش کشاورزی، اصلاح الگوی مصرف آب در این بخش است که در کنار فاکتورهایی نظیر توسعه آبیاریهای نوین و حذف آبیاریهای سنتی و عدم اجازه برداشت آب از چاههای غیر مجاز است.
در آﺑﯿﺎری ﺑﺎﯾﺪ از روشﻫﺎﯾﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﻢ در ﻣﺼﺮف آب ﺻﺮﻓﻪﺟﻮﯾﯽ ﺷﻮد و ﻫﻢ از ﺷﺴﺘﻪﺷﺪن و ﺧﺴﺎرت زدن ﺑﻪ ﺧﺎک ﮐﺸﺎورزی ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﺑﻪﻋﻤﻞ آﯾﺪ. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻧﺎآﮔﺎﻫﯽ ﮐﺸﺎورزان و ﻣﺮدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻧﻮاع روشﻫﺎی آﺑﯿﺎری در ﮐﺸﺎورزی ﺑﺎﻋﺚ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻫﺪررﻓﺖ آب در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺷﺪه اﺳﺖ.
در آﺑﯿﺎری ﺳﻨﺘﯽ ﭼﻮن ﻧﻤﯽﺗﻮان آب را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮد، آب زﯾﺎدی ﺑﻪ ﻫﺪر ﻣﯽرود. در اﯾﻦ روش ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﮐﻪ آب از ﯾﮏ ﻃﺮف وارد و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺧﺎرج ﻣﯽﺷﻮد، ﺧﺎکﻫﺎی زراﻋﯽ ﺳﻄﺤﯽ را ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽﺑﺮد.
درست است که ما اکنون با کمبود آب و خشکسالی مواجه هستیم، ولی با اجرایی شدن آبیاری نوین تا حد امکان میتوانیم آب مزارع خودمان را تامین کنیم و همین امر باعث شد تا بتوانیم کشت محصولات کشاورزی را به چند هکتار افزایش دهیم.
ﺑﺮای ﺟﺒﺮان ﮐﻢ آﺑﯽ در ﺑﺨﺶ ﮐﺸﺎورزی ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ و ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪه آب در اﯾﺮان، ﺗﻐﯿﯿﺮ اﻟﮕﻮی ﮐﺸﺖ، ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺎزده آﺑﯿﺎری و اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﻬﺮه وری ﺿﺮوری اﺳﺖ.