به گزارش «جوان» چند روز پيش از رأي اعتماد مجلس به بيژن نامدار‌زنگنه، وي به رسانه‌ها گفت كه قرار است ژنرال‌ها را به جاي گروهبان‌ها به كار گيرد. او مديران دولت گذشته را گروهبان ناميد و از ژنرال‌هاي خود رونمايي كرد كه اغلب بازنشسته بودند ولي وزير نفت به نشانه اعتماد به تجربه، صنعت نفت را در بحران خاموشي قرار داد.
نوع چيدمان مديريتي در وزارت نفت به هيچ عنوان شباهتي به يك سازمان پويا نداشت و روزمرگي و سكون در نفت به وضوح مشاهده شد. به عنوان نمونه وزير نفت بازنشسته‌اي را بر رأس مديريت شركت نفت و گاز پارس منصوب كرد كه نه تنها هيچ پيشرفتي در پروژه‌ها ثبت نكرد بلكه سرعت پيشرفت پروژه‌ها را با وجود تزريق منابع مالي مناسب با پسرفت بزرگي همراه كرد. آمارها نشان مي‌دهد در 30 ماه پاياني دولت دهم ميانگين پيشرفت فيزيكي پروژه‌ها 5/1 درصد بود كه در 30 ماه نخست فعاليت دولت يازدهم به 5/0 درصد كاهش پيدا كرد كه خود مؤيد ضعف در يكي از انتصاب‌ها بود.
از اين دست انتصابات در نفت به وفور يافت مي‌شود اما نكته مهم‌تر در اين باره، اذعان وزير نفت به بالا بودن سن مديريت در نفت است؛ زنگنه كه وزارت نفت را به عرصه‌اي براي بازنشستگان با حقوق‌هاي غيرمتعارف تبديل كرده است، همواره از لزوم كاهش سن مديريت در نفت گفته است ولي با اين وجود در مقابل كنار رفتن بازنشستگان طفره مي‌رود.
تعدادي از مديران فعلي وزارت نفت پس از سال‌ها خانه‌نشيني و حضور در بخش خصوصي به علت بازنشستگي با فراخوان وزير نفت به كار فراخوانده شدند و قراردادهاي جالبي نيز با آنها منعقد شد ولي خروجي كار چيزي نبود كه انتظار مي‌رفت به طوري كه مدافعان وزير هم از اين اقدام زنگنه انتقاد كردند.»