تابناک هرمزگان، حسن عباسی؛ خودشیفتگی بدون تردید یک بیماری خطرناک است و فرد خودشیفته نیازمند برّرسی و درمان میباشد.
در مراحل اوّلیّهی بیماری فرد ممکن است نسبت به غیرطبیعی بودن خودش آگاهی داشته باشد ولی با پیشرفت بیماری و عدم تذکّر دیگران فرد خودشیفته نسبت به بیماری خود بیتفاوت و در مورد خودشیفته بودنش احساس بدی نخواهد داشت و امر بر وی چنان اثبات میگردد که بسیار برتر و عزیزتر از دیگران و اصطلاحاً تافتهی جدا بافته است.
شانس بروز خودشیفتگی در میان مشاغل مختلف در بینِ مدیران و پزشکان بیشتر و زمانیکه یک مدیر پزشک هم باشد ، یا به یک پزشک پُست مدیّریّتی نیز داده شود دیگر این حالت خودشیفتگی به اوج میرسد.
فرد خودشیفته معمولاً انتقادپذیر نیست و عیوب خود را نمیبیند و تمام رفتارها و کارهای خود را درست ، به جا ، شیرین و خوشمزه تصوّر میکند.
فرد خودشیفته پس از مدّتی خودرأی و دیکتاتور مآب میگردد و تذکّر و نقد خود و زیرمجموعهاش را بر نمیتابد و به منتقدین خود به جای پاسخگوییِ منطقی و درست با سلاحهای "شکایت" ، "تهدید" و "انگ زدن" برخورد میکند.
مدیّریّت محترم بیمارستان شهید محمدّی به مناسبت روز جهانی کارگر دیداری با کارگران داشته و ضمن گرفتن عکس با این بزرگواران لوح تقدیری به تعدادی از این بزرگواران هدیه کرده است، اخیراً هم عکس و کلیپی از این دیدار تهیّه و منتشر نموده است.
اوّلا منتشر نمودن این عکسها به فاصلهی زیاد از برگذاری مراسم ، آنهم برای کم رنگ کردن مراسم دیگری که به آن ایراد گرفته شده بود از ریاکاری مسئولین پرده برداشته چرا که چنین عکس و کلیپی باید در روز کارگر منتشر میشد نه چند وقت بعد ، ولی نکتهی مهمتر که باید به آن توجّه کرد عکس گرفته شده با کارگران بیمارستان است، توصیه میشود که این عکس را بارها ببینید و بر چهرهی تک تکِ این بزرگواران تمرکز کنید.
در چنین روزی و در مراسمی که به منظور تجلیل از کارگران برپا شده است حتّی یک کارگر هم لبخند بر لب ندارد، گویی در مراسم ختم خود شرکت کردهاند، به عکس مدیران بیمارستان توجه کنید، همه لبخندی تا بنا گوش بر لب دارند.
فکرش را بکنید کسی روز تولّدش افسرده و غمگین باشد و شما به زور آنها را جمع کنید تا کیک ببُرند و شمع فوت کنند ، حتماً این عکس را بارها ببینید ، روانشناسان و روانپزشکان هم این عکس را به دقّت ببینند چرا هیچ کارگری در چنین روزی و چنین بزرگداشتی لبخند به لب ندارد؟ کاملاً واضح است که از روز و حالشان ، کارانهی دریافتیاشان و مسئولینشان راضی نیستند.
به عکس مدیران خودشیفته، شاد و سرحال، لبخند بر لب در عکس دیده میشوند، چرا که عملکرد خود را بیعیب و نقص میدانند.
مدیران خودشیفته در ردیف جلو نشسته و کارگران در پشت سر آنها نشستهاند، در حالیکه باید لباس کار به تن میکردید و از این بزرگواران که در صدر مجلس مینشستند با میوه و شیرینی پذیرایی میکردید و در چنین روزی دست به سینه در حضورشان تعظیم میکردید.
ظاهراً در این مراسم خبری از گل ، شیرینی و خوراکی نیست فقط به چند کارگر لوح تقدیر اهدا شده است، از دلایل خود شیفتگی این مدیران محترم دادن لوح تقدیر به همهی اصناف، کارگر، کارمند، پزشک، پرستار، ماما و ... میباشد آنهم لوحهایی با امضای رئیس یا معاون ایشان اینکه این لوح ها برای سیستم چقدر هزینه در بردارد یک طرف، این حضرات فکر میکنند که در حدّ یک شخصیّت بینالمللی و یا دانشمند کمنظیر هستند که اگر این لوح را به کسی اهدا کردند برایش ثروت و آبرو به همراه میآورد.
کاش بزرگان خودشیفته معادل ریالی این لوح را به کارگران میدادند تا میتوانستند در چنین روزی برای خانوادهی خود میوه و شیرینی تهیّه میکردند.
واقعاً لوحی که از طرف معاون پشتیبانی بیمارستان نوشته و امضاء شده باشد چه ارزشی دارد؟ آیا با این لوح میتوان شهریه مدرسهی بچه و یا پول آب و برق را پرداخت کرد؟ آیا این لوح را میتوان به جای شام و نهار جلوی مهمان گذاشت؟ چرا یکی از این بزرگواران را به عنوان مسئول روابط عمومی بیمارستان به دفتر کارتان نمیبرید؟ از دستهای پینه بسته و صورتهای آفتاب سوختهی آنها خجالت میکشید؟ نمیتوانید این عزیزان را با خود به جلسات و مجالستان ببرید؟ یا بوی عطر و ادکلنشان را نمیپسندید؟ امام راحل بزرگوار ما و مقام عظمای ولایت بارها با افتخار بر دست و بازوی کارگران بزرگوار بوسه میزدند.
تعدادی از کارگران زحمتکش این مجموعه به دلیل فشارهای شدید مالی و افسردگی در سالهای قبل خودکشی کردهاند ، مسئولین محترم خوب به عکس گرفته شده نگاه کنید با ادامهی مدیریّت مدیران خودشیفته شاید سال بعد یکی از این عزیزان در بین ما نباشد. خودشیفتگی ابتدا یک خصوصیّت و با پیشرفتش به بیماری تبدیل شده و نیازمند شناسایی و درمان است لطفاً مدیران خودشیفته را شناسایی و درمان کنید.
انتهای پیام/*