به گزارش تابناک مازندران ، خبر مازندران نوشت: معماری، تابع جغرافیای هر منطقه‌ای هست و دلیل ماندگاری معماری سنتی ایرانی، پیوند بین معماری و طبیعت بوده است.
معماری بومی مازندران، نفس‌های آخر خود را می‌کشد و دیری نخواهد پایید که فقط عکس‌هایی برای نسل‌های آینده باقی بماند. با این حال معماری سنتی مازندران هنوز هم با دم مسیحایی خود، ما را وادار کند که دمی بیندیشیم که چرا معماری سنتی را به دست خود نابود کردیم!؟ یکسان‌سازی معماری در ایران بدون توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی نه تنها غلط هست که هویت بومی و ایرانی را نیز از ما ربوده است. آنچه امروزه می‌بینیم چهار دیوار‌ی‌های قوطی کبریتی شبیه به هم در همه جای ایران است. دیگر از بادگیرهای کویر و سقف‌های سفالی و تخته‌ای و شیروانی‌های حلبی شمال و یا سقف‌های کاهگلی مناطق کوهستانی کمتر می‌توان دید.
معماری ایرانی را با همه وجود باید نفس کشید تا درکی از فضا و اجزای کاربردی آن بدست آورد. بی‌نفس کشیدن این فضای چند هزار ساله، ما خواهیم مُرد!
به راستی ما با داشته‌های امروزمان چکار کرده‌ایم که فردا حسرت ِ نداشته‌های خود را نخوریم؟