سفارش می‌کنیم به‌حکومتها، به‌حکومتهای جائر، به‌استاندارهای همه‌جا، به‌ژاندارمریهای همه‌جا، به‌ارتش، هرجا که هست، به‌اجزاء ادارات، به‌نخست‌وزیریها، به‌کذا، به همه اینها ما اعلام می‌کنیم که آقای مهندس مهدی بازرگان حکومت شرعیه دارد، از قبل من، و بر همه واجب است که اطاعتش را بکنند و شما آقایان هم که از اهل علم و از علما هستید، مردم را ارشاد کنید و به‌آنها بفهمانید که مسئله، مسئله حکومت عدل است.
.شانزدهم بهمن یکی از متفاوت ترین روزهای دهه فجر است؛ روزی که در آن جمهوری اسلامی ایران به معنای کامل، بنیاد گذاشته شد. هرچند هنوز چند روز تا پیروزی انقلاب اسلامی و چند ده روز تا برگزاری رفراندوم و آری گفتن به «جمهوری اسلامی» باقیمانده و از همه مهم تر، دولت برجای مانده از دوران پهلوی، مستقر است و ساقط نشده.
به گزارش «تابناک»، اگر قرار باشد یکی از شاخص ترین روزهای انقلاب اسلامی را مشخص کنیم، بی شک شانزدهم بهمن 57 یکی از بهترین گزینه ها برای این انتخاب خواهد بود چراکه روزهای قبل و بعد از آن تفاوت چشمگیری با یکدیگر دارند و سلسله اتفاقاتی پیش و پس از آن رقم خورده که این روز را تبدیل به مرزی نامرئی میان سالها قیام مردمی و پیروزی انقلاب کرده است.
این را میشود از فهرست کردن حوادث این روز هم فهمید. به ویژه آنکه نتیجه تصمیم شورای انقلاب در این روز به انتصاب رسمی نخست وزیری منجر و این اقدام زمینه ساز پیروزی نهایی انقلاب و شکل گیری جمهوری اسلامی در ادامه راه شد. البته در شرایطی که هنوز درگیری ها خاتمه نیافته و تظاهرات مردم در شهرهای مختلف ادامه دارد.
طراحی «کورتاژ» در پادگان لویزان
در حالی که مردم هر لحظه به پیروزی نزدیکشان امیدوارتر می شدند، هشت تن از تیمساران ارتش پس از ساعت‌ها مذاکره در مورد طرح یک کودتا به نام «کورتاژ» متحد شدند. در پادگان لویزان، مرکز این افسران نیروی ویژه و گارد جاویدان، ستاد عملیات مخفی تدارک دیده شده بود. اصول این طرح بمباران مراکز انقلاب در تهران، کنترل شهرها توسط نظامیان، دستگیری و اعدام افراد مشهور به مخالفت با شاه، اشغال رادیو و تلویزیون و... بود. این گروه که موفق نشده بودند طرح خود را به طور مستقیم با شاه مطرح کنند، از طریق اردشیر زاهدی –سفیر ایران در آمریکا و داماد شاه– مطمئن شده بودند که شاه از آنها دفاع خواهد کرد و آمریکا نیز پشتیبان آنها خواهد بود.
آنها موفق شده بودند پنج پست ضدهوایی را که از یک سال پیش برای حفاظت ازکاخ‌های سلطنتی بر بلندی‌های شمال تهران برپا شده بود، فعال نمایند و در هر یک از آنها توپهای قوی و حساسی مستقر کنند که با دقت بسیار زیاد می توانست نقاط حساس را هدف گیری کند. از جمله اهداف مشخص شده در این طرح، مدرسه علوی اقامت‌گاه رهبر انقلاب بود. فهرستی از اسامی، محل اقامت و مشخصات بیش از دو هزار نفر تهیه شده بود که می‌بایست با یک اقدام ناگهانی ربوده و به یکی از جزایر دورافتاده خلیج فارس فرستاده شوند.
یک هلی‌كوپتر توپ‌دار نیز پیش‌بینی شده بود تا در صورت شورش و مقاومت مردم، از آن استفاده شود. دست بند، پابند و لباس متحدالشکل برای کودتاچیان، هواپیما، جیپ های مجهز به سلاح‌های نیمه سنگین واسلحه‌های سبک و خودکار نیز پیش‌بینی شده بود. یکی از افسران ارشد کودتا نیز مسئولیت یافتن فرمانده‌هایی مطمئن در شهرستان‌ها و هماهنگی‌های لازم را برعهده گرفته بود.
به گزارش «تابناک»، اگر قرار باشد یکی از شاخص ترین روزهای انقلاب اسلامی را مشخص کنیم، بی شک شانزدهم بهمن 57 یکی از بهترین گزینه ها برای این انتخاب خواهد بود چراکه روزهای قبل و بعد از آن تفاوت چشمگیری با یکدیگر دارند و سلسله اتفاقاتی پیش و پس از آن رقم خورده که این روز را تبدیل به مرزی نامرئی میان سالها قیام مردمی و پیروزی انقلاب کرده است.
این را میشود از فهرست کردن حوادث این روز هم فهمید. به ویژه آنکه نتیجه تصمیم شورای انقلاب در این روز به انتصاب رسمی نخست وزیری منجر و این اقدام زمینه ساز پیروزی نهایی انقلاب و شکل گیری جمهوری اسلامی در ادامه راه شد. البته در شرایطی که هنوز درگیری ها خاتمه نیافته و تظاهرات مردم در شهرهای مختلف ادامه دارد.
طراحی «کورتاژ» در پادگان لویزان
در حالی که مردم هر لحظه به پیروزی نزدیکشان امیدوارتر می شدند، هشت تن از تیمساران ارتش پس از ساعت‌ها مذاکره در مورد طرح یک کودتا به نام «کورتاژ» متحد شدند. در پادگان لویزان، مرکز این افسران نیروی ویژه و گارد جاویدان، ستاد عملیات مخفی تدارک دیده شده بود. اصول این طرح بمباران مراکز انقلاب در تهران، کنترل شهرها توسط نظامیان، دستگیری و اعدام افراد مشهور به مخالفت با شاه، اشغال رادیو و تلویزیون و... بود. این گروه که موفق نشده بودند طرح خود را به طور مستقیم با شاه مطرح کنند، از طریق اردشیر زاهدی –سفیر ایران در آمریکا و داماد شاه– مطمئن شده بودند که شاه از آنها دفاع خواهد کرد و آمریکا نیز پشتیبان آنها خواهد بود.
آنها موفق شده بودند پنج پست ضدهوایی را که از یک سال پیش برای حفاظت ازکاخ‌های سلطنتی بر بلندی‌های شمال تهران برپا شده بود، فعال نمایند و در هر یک از آنها توپهای قوی و حساسی مستقر کنند که با دقت بسیار زیاد می توانست نقاط حساس را هدف گیری کند. از جمله اهداف مشخص شده در این طرح، مدرسه علوی اقامت‌گاه رهبر انقلاب بود. فهرستی از اسامی، محل اقامت و مشخصات بیش از دو هزار نفر تهیه شده بود که می‌بایست با یک اقدام ناگهانی ربوده و به یکی از جزایر دورافتاده خلیج فارس فرستاده شوند.
یک هلی‌كوپتر توپ‌دار نیز پیش‌بینی شده بود تا در صورت شورش و مقاومت مردم، از آن استفاده شود. دست بند، پابند و لباس متحدالشکل برای کودتاچیان، هواپیما، جیپ های مجهز به سلاح‌های نیمه سنگین واسلحه‌های سبک و خودکار نیز پیش‌بینی شده بود. یکی از افسران ارشد کودتا نیز مسئولیت یافتن فرمانده‌هایی مطمئن در شهرستان‌ها و هماهنگی‌های لازم را برعهده گرفته بود.
مخالفت با نبرد مسلحانه با «عطر گل»
اما اعضای شورای انقلاب، از جمله آیت الله شهید دکتر بهشتی و شهید استاد مطهری با تماس‌های مداوم با فرماندهان ارتش سعی می‌کردند به آنها نزدیک شده و ارتش را بدون خونریزی متحد ملت کنند. مردم نیز باگل و اشک و سخنرانی و شعار، ارتشیان را در فشار عاطفی و روانی گذاشته بودند. امام (ره) نیز با فتوای خود درباره باطل بودن سوگند وفاداری نظامیان به شاه، راه فرار سربازان از پادگان‌ها را هموار کرده بودند.
البته تنها کودتاچیان نبودند که تلاش داشتند غائله ای جدید بر پا کنند بلکه در میان انقلابیون نیز کسانی که خواستار نبرد مسلحانه با ارتش شاهنشاهی و در هم شکستن مقاومت ایشان بودند، وجود داشتند اما امام با درخواست ایشان مخالفت می‌کرد. مخالفتی که با ابتکار برخی انقلابیون، نمود عینی نیز یافت و ثمره های نیکی به همراه داشت چراکه بسیاری از نظامیان که از انقلابیون گل دریافت می‌کردند، از اجرای دستورات سرپیچی می‌کردند و گاه به انقلابیون می‌پیوستند. روندی که در روزهای بعد شدت هم گرفت.
در این روز، اسرائیلی‌ها که مسئول آموزش‌های نظامی در ارتش بودند، ایران را ترک کردند. دانش‌آموزان مدارس پایتخت با انتشار بیانیه ای اعلام کردند «ما دانش‌آموزان ایرانی، روز سه‌شنبه سیزدهم آبان‌ماه را به عنوان روز دانش آموز اعلام کرده و قصد داریم هر ساله به یاد شهیدان جنبش دانش‌آموزی در این روز بر وحدت و یکپارچگی خود بیفزاییم.»
اما اعضای شورای انقلاب، از جمله آیت الله شهید دکتر بهشتی و شهید استاد مطهری با تماس‌های مداوم با فرماندهان ارتش سعی می‌کردند به آنها نزدیک شده و ارتش را بدون خونریزی متحد ملت کنند. مردم نیز باگل و اشک و سخنرانی و شعار، ارتشیان را در فشار عاطفی و روانی گذاشته بودند. امام (ره) نیز با فتوای خود درباره باطل بودن سوگند وفاداری نظامیان به شاه، راه فرار سربازان از پادگان‌ها را هموار کرده بودند.
البته تنها کودتاچیان نبودند که تلاش داشتند غائله ای جدید بر پا کنند بلکه در میان انقلابیون نیز کسانی که خواستار نبرد مسلحانه با ارتش شاهنشاهی و در هم شکستن مقاومت ایشان بودند، وجود داشتند اما امام با درخواست ایشان مخالفت می‌کرد. مخالفتی که با ابتکار برخی انقلابیون، نمود عینی نیز یافت و ثمره های نیکی به همراه داشت چراکه بسیاری از نظامیان که از انقلابیون گل دریافت می‌کردند، از اجرای دستورات سرپیچی می‌کردند و گاه به انقلابیون می‌پیوستند. روندی که در روزهای بعد شدت هم گرفت.
در این روز، اسرائیلی‌ها که مسئول آموزش‌های نظامی در ارتش بودند، ایران را ترک کردند. دانش‌آموزان مدارس پایتخت با انتشار بیانیه ای اعلام کردند «ما دانش‌آموزان ایرانی، روز سه‌شنبه سیزدهم آبان‌ماه را به عنوان روز دانش آموز اعلام کرده و قصد داریم هر ساله به یاد شهیدان جنبش دانش‌آموزی در این روز بر وحدت و یکپارچگی خود بیفزاییم.»
