به بهانه هفته محیط زیست؛
تابناک: وجود چاله های سمی، که اغلب نیز در شرق اصفهان قرار دارد، به علت وجود بادهایی که از سمت شرق به سوی شهر اصفهان می وزد، خطر انتشار غبارهای سمی به گوگرد در اصفهان را نیز تقویت کرده است.
به گزارش تابناک اصفهان، وضعیت زیست محیطی استان اصفهان چند سالی است که روی منحنی کاهش کیفیت و کمیت قرار گرفته است و روز به روز نیز بر تشدید بحران های زیست محیطی این استان افزوده می شود.شاید بتوان مهمترین بخش از محیط زیست اصفهان که در این سالها به حالت هشدار و بحران رسیده است را آبهای زیرزمینی و رودخانه زاینده رود آن دانست.
بزرگترین رودخانه فلات مرکزی ایران در قلب بحران کم آبی جریان زندگی و زندگی بخش خود را از دست داده است و اکنون به یک رودخانه فصلی تبدیل شده است.
زاینده رود نه تنها توجه تمام مسئولان استان بلکه محلی از نگرانی را برای مدیران کشوری نیز ایجاد کرده است.
تبعات خشک شدن این رودخانه حیاتی که نه تنها آب مورد نیاز استان اصفهان و چهارمحال و بختیاری را تامین می کند بلکه در آبرسانی به شهرهایی مانند یزد نیز مورد استفاده بوده است، قطعا گریبان چندین استان را خواهد گرفت.
در حال حاضر تنها استان اصفهان درگیر این بحران شده است و یزد نیز کم کم آثار خشک شدن زاینده رود و نرسیدن آب این رودخانه برای مصرف شرب را احساس خواهد کرد.
علاوه بر اینکه زاینده رود با خشک شدنش، مشکلاتی را برای تامین آب شرب سه استان ایجاد می کند، بر محیط زیست نیز آثار سوء ای را برجای گذاشته است به طوریکه خشک شدن زاینده رود، خشک شدن تالاب گاوخونی و پدیده انتشار ریزگردهای خطرناک را فراهم کرده است.
علاوه بر زاینده رود، اصفهان با افزایش بیایان ها و پدیده بیابان زایی مواجه است که بخشی از این موضوع ناشی از تبدیل زمین های کشاورزی به اراضی بایر و بدون استفاده و در نهایت تبدیل آنها به منطقه ای خشک است.
علاوه بر افزایش بیابان‌ها، این مشکل می تواند در ایجاد چاله های سمی که ناشی از مصرف بیش از حد کودهای شیمیایی در زمین های کشاورزی بوده، نیز موثر باشد.
وجود چاله های سمی، که اغلب نیز در شرق اصفهان قرار دارد، به علت وجود بادهایی که از سمت شرق به سوی شهر اصفهان می وزد، خطر انتشار غبارهای سمی به گوگرد در اصفهان را نیز تقویت کرده است.
یک دهه است که اصفهان با تمامی این مشکلات زیست محیطی دست و پنجه نرم می کند و تصمیماتی هم که در راستای حل معضلات گرفته شده، چندان دردی از دردها دوا نکرده است و بیشتر به تصمیماتی برای پر کردن رزومه کاری مدیران شبیه بوده تا اقدامات عملی.
از سویی عزم ملی به ویژه در سطح مسئولان کلان کشوری برای حل مسائل زیست محیطی اصفهان نیز وجود نداشته است که نمونه آن را می توان در تصمیمات ساعتی و خلق الساعه برخی مدیران در رابطه با زاینده رود مشاهده کرد.
منبع: تابناک